جهت درمان استئوپوروز در زنان یائسه ای که خطر شکستگی استخوانی در آن ها زیاد است، به منظور افزایش توده استخوان در مردان مبتلا به استئوپوروز اولیه یا هیپوگنادال که در معرض خطر بالای شکستگی هستند.
موارد منع مصرف و احتیاط
ایجاد واکنش های افزایش حساسیت نسبت به تری پاراتید یا اجزای آن خطر بالای ابتلا به استئوسارکوم مانند افراد مبتلا به بیماری پاژه، افزایش توجیه نشده مقادیر سرمی فسفاتاز قلیایی، کودکان و بیمارانی که تحت پورتوبانی به اسکلت بدن قرار گرفته اند، وجود متاستاز های استخوانی،سابقه بدخیمی های اسکلتی، بیماری های متابولیک استخوان غیر از استئوپوروز، هیپرکلسمی.
مصرف دارو را بیش از 2 سال ادامه ندهید.
در افراد مبتلا به سنگ کلیه فعال یا اخیر با ابتلا به بیماری های کبدی و قلبی در مود تجویز دارو احتیاط کنید.
عوارض جانبی
تداخل دارویی
ممکن است مکمل های کلسیم میزان دفع ادرار کلسیم را افزایش دهند. در صورت نیاز دوز دارو را تنظیم کنید. هیپرکلسمی می تواند بیمار را مستعد مسمومیت با دیگوکسین کند. در مورد مصرف هم زمان این دو دارو احتیاط کنید.
مکانیسم اثر
مکانیسم اثر: تری پاراتید یک پلی پیپتید صناعی است که از آمینواسید 34-1 هورمون پاراتیروئید انسانی تشکیل شده که ناحیه N ترمینال آن به صورت زیستی فعال شده است. تری پاراتید باعث پیشبرد تشکیل استخوان جدید، توده استدخوان اسکلتی و استحکام استخوان می شود و این امر از طریق تنظیم متابولیسم کلسیم و فسرد در استخوان ها و کلیه (افزایش کلسیم و کاهشش فسفر سرم) صورت می گیرد.
جذب: سریع و گسترده است و به طوری که حدود 30 دقیقه پس از تزریق زیر جلدی دارو مقادیر سرمی به اوج خود می رسند. زیست فراهمی دارو حدود 95% است.
توزیع نامشخص است.
متابولیسم در مورد تری پاراتید مشخص نیست اما PTH در کبد متابولیزه می شود.
دفع: در مورد تری پاراتید مشخص نیست اما دفع PTH از طریق کلیه ها صورت می گیرد.
نیمه عمر: دارو به دنبال تزریق،1ساعت است.