در بیماران دچار عفونت های قارچی یا انگلی سیستمیک ممنوع است، در صورتی که بیمار حساسیت به این دارو و یا انواع مشابه آن داشته باشد، مصرف آن توصیه نمی شود واین دارو باید در بیماران دچار زخم های گوارشی، بیماری های کلیو ی، فشار خون بالا، استئوپوروز، دیابت شیرین هیپوتیروئیدی، سیروز، دیوتیکولیت، کولیت اولسرو غیر اختصاصی – آناستوموز اخیر روده، اختلالات ترومبوآمبولیک تشنج، میاستنی گراو، نارسایی قلب، هپاتیت، سل تبخال چشمی و اختلالات سایکوتیک با احتیاط تجویز شود.
عوارض جانبی
تداخل دارویی
مصرف هم زمان با آمفوتریسین B یا دیورتیک ها موجب افزایش بروز هیپوکالمی می شود. ضد اسیدها، کلستیرامین، کلستیپول می تواند اثر تریامسینولون را کاهش دهند. در صورت نیاز به مصرف هم زمان باید بر دوز تریامسینولون افزود. مصرف هم زمان با گلیکوزید های قلبی موجب افزایش سمیت آن ها شود. بیمار باید از نزدیک مورد مراقبت و پایش قرار گیرد. استروژن ها متابولیسم تریامسینولون را کاهش می دهند در این مورد باید تنظیم دوزاژ انجام گیرد. ایزونیازید و سالسیلات ها در مصرف هم زمان دارو با NSAID ها و سایر داروهای ایجاد گر زخم، خطر بروز زخم های گوارشی را افزایش می دهند.از مصرف هم زمان این داروها با یکدیگر خودداری شود. در صورت استفاده هم زمان تریامسینولون به همراه داروهای ضد انعقاد، اثر ضد انعقادی تشدید می شود بیمار باید پایش شده و دوز دارو ها تنظیم شود.
مکانیسم اثر
فارماکوکینتیک، دینامیک و مکانیسم اثر تریامسینولون مشابه بتامتازون است، نیمه عمر پلاسمایی دارو 200 دقیقه و نیمه عمر بیولوژیکی آن 36-18 ساعت است. متابولیسم دارو کبدی است. تریامسینولون نسبت به هیدروکورتیزون به مقدار بسیار کمتر به آلبومین پلاسما متصل می شود. استراستوناید تریامسینولون از محل تزریق بسیار آهسته جذب می شود.