در افراد مبتلا به سرکوب مغز استخوان ، زونا ، آبله مرغان ( یا سابقه تماس اخیر این بیماری ) ،منع مصرف دارد . در افراد مبتلا به تقرس یا سابقه دفع سنگ های اوراتی کلیه، اختلال عملکرد کبد یا کلیه ( نیاز به اصلاح دوز دارند) مصرف این دارو باید با احتیاط صورت گیرد .
در بیمارانی که طی 6-4 هفته گذشته تحت رادیوتراپی یا درمان با داروهای سیتوتوکسیک قرار گرفته اند ، از این دارو باید با احتیاط استفاده می شود
عوارض جانبی
تداخل دارویی
چنانچه مصرف هم زمان تیوگوانین و بوسولفان طولانی مدت صورت پذیرد ، فرد را مستعد بروز مسمومیت کبدی و واریس مری می سازد . به همین دلیل توصیه می شود مصرف هم زمان این دارو ها با احتیاط صورت پذیرد . مصرف هم زمان تیوگوانین و سایر داروهای ضد سرطان نیز احتمال بروز بیماری های کبدی را افزایش می دهد . چنانچه بیماری هم تیوگوانین و هم سیر داروهایی که فعالیت مغز استخوان را کاهش می دهد را به صورت هم زمان دریافت کند ، ممکن است کارکرد مز استخوان وی به شدت کاهش یابد و نیاز باشد تااز مقدار مصرف تیوگوانین کاسته شود .اگر بیماری علاوه بر دریافت تیوگوانین تحت رادیوتراپی نیز قرار گیرد ، احتمال کاهش شدید فعالیت مغز استخوان وی زیاد بوده و ممکن است نیاز باشد تا از مقدار مصرف تیوگوانین در چنین فردی کم شود . به علت اینکه مصرف تیوگوانین می تواند موجب افزایش غلظت اسید اوریک خون شود . بنابراین چنانچه بیمار از قبل به منظور درمان افزایش غلظت اسید اوریک خون تحت درمان با داروهایی مانند آلوپورینول ، کلشی سین یا پروبنسید بوده است ، بعد از شروع تیوگوانین نیاز به تغییر مقدار مصرف این دارو ها وجود خواهد داشت
مکانیسم اثر
تیگوانین دارای آثار و کاربرد های مشابه با مرکاپتوپورین است .
تیگوانین به طور ناقص و متغیر از دستگاه گوارش جذب می شود و میزان متوسط جذب آن با تجویز از راه خوراکی در حدود 30 درصد است . این دارو در بدن سریع الاثر از طریق تبدیل داخل سلولی به تیوگوانیلیک اسید و مشتقات تیوگوانوزین فسفات فعال می شود .
غیر فعال سازی تیوگوانین بیشتر از راه متیلاسیون و تبدیل آن به آمینومتیل تیوپورین صورت می گیرد .
مقادیر کمی از آن نیز پس از دامیناسیون به تیوگزانتین و سپس به وسیله گزانتین اکسیداز به تیواوریک اسید تبدیل می شود .
این دارو تقریبا به طور کامل به صورت متابولیت ها از ادرار دفع می شود