آریتمی های بطنی، دهلیزی و جانکشنال نظیر Af,PAC, PVST تاکی کاردی بطنی مقاوم به لیدوکائین و VT به دنبال MI و VF
موارد منع مصرف و احتیاط
پروکایین آمید در بیمارانی که نسبت به آن دارو حساسیت یا ایدیوسنکنرازی داشته باشند، در بیمارانی که بلوک کامل یا بلوک قلبی درجه 2 یا 3 در غیاب ضربان ساز مصنوعی دارند، برای مبتلایان به میاستنی گراویس یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE) منع مصرف دارد.
برای بیماران مبتلا به نارسایی یا اختلال در هدایت قلبی ( بلوک شاخه ای )، مبتلایان به برادی کاردی سینوسی یا مسمومیت با گلیکوزیدهای قلبی، در نارسایی کبدی یا کلیوی، برای بیمارانی که سابقه دیس کرازی های خونی یا سرکوب مغز استخوان داشته اند، همچنین طی دوره بارداری و شیردهی با احتیاط تجویز شود .
بی خطر بودن این دارو در کودکان ثابت نشده است. هنگام درمان تاکی کاردی همراه با انسداد کرونری بسیار احتیاط شود.از تجویز پروکاریین آمید به بیماران با انقباضات ناقص و بدون علامت بطنی خودداری کنید. مصرف پروکایین آمید به همراه سایر داروهای ضد آریتمی کلاس IA ( همانند کینیدین یا دیسوپیرامید) ممکن است تاخیر در هدایت قلبی یا افت در توانایی انقباضی عضله قلب و هیپوتانسیون را باعث شود. تنها زمانی از داروهای این خانواده با هم استفاده کنید که آریتمی شدید بیمار با هیچ کدام از داروها به تنهایی قابل درمان نباشد و بیمار را تحت نظارت کامل داشته باشید.
عوارض جانبی
تداخل دارویی
مصرف آمیودارون باعث افزایش خون و عوارض پروکایین آمید می شود. اثر دارو بر فاصله QT و موج QRS تشدید می شود. پروکایین آمید تاثیر داروهای ضد کولینرژیک، مسدد های عصب -عضله ( سوکسینیل کولین ) و اثر کاردیو دپرسان لیدوکائین تزریق را افزایش می دهد.
بتابلاکر ها، سایمتیدین، رانی تیدین، کینیدین و تری متوپریم تاثیر پروکایین آمید را افزایش می دهند. پروکایین آمید از تاثیر داروهای ضد کولینی استراز می کاهد. ممکن است لازم باشد دوزداروی دوم افزایش داده شود. پروکایین آمید ممکن است تاثیر سایر داروهای کاهنده فشار خون را افزایش دهد.
مکانیسم اثر
جذب: خوراکی، وریدی
دفع: ادرار
مکانیسم اثر: زمان تحریک ناپذیری موثر دهلیزها و دستجات هیس پورکنژ را افزایش می دهد.
نیمه عمر: 3-4 ساعت