علاوه بر آن در آسم ، تاکی کاردی سوپرا ونتریکولار ، هیپرتروفی پروستات، اختلالات تشنجی ف تنگی پیشابراه، گلوکوم، افراد پیر وناتوان، نارسایی کلیه یا کبد، هیپوتیروئیدی، بیماری آدیسون و فئوکروموسیتوم با احتیاط تجویز شود.
عوارض جانبی
تداخل دارویی
در طی مصرف MAOIs (مانند Selegiline ، فورازولیدون ) یا طی 14 روز پس از قطع آن ها نباید پتیدین تجویز شود.
مصرف هم زمان فنوتیازین ها سبب اپیزودهای افت شدید فشار و نیز طولانی شدن اثر سرکوب تنفسی ناشی از پتیدین می شود.
آمفامین ها سبب تقویت اثر تحریکی دارو روی CNS می شود. فنی توئین اثر نوروتوکسیک دارو را افزایش می دهد.
مکانیسم اثر
پتیدین محرک گیرنده اوپیوییدی µاست . نسبت به مرفین حلالیت بیشتری در چربی دارد. به دلیل کوتاه اثر بودن دارو و تجمع متابولیت های نوروتوکسیک آن ، دردرمان دردهای مزمن توصیه نمی شود. نسبت به مرفین اثر ضعیف تری روی عضلات صاف دارد و به میزان کمتری فشار صفراوی را بالا می برد. بنابراین در پانکراتیت و کولیت صفراوی ، مخدر مناسب جهت کنترل درد است. روی سرفه و اسهال اثر کمی دارد.
جذب: عضلانی و وریدی
دفع: در کبد متابولیزه شده و از طریق ادرار دفع می شود