آنژین واریانت یا پرینزمتال
آنژین مزمن پایدار
هیپرتانسیون
کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک
موارد منع مصرف و احتیاط
در صورت حساسیت به دارو منع مصرف دارد. نیفدیپیین را در شوک کاردیوژنیک، برای بیمارانی که مبتلا به آنژین حاد ناپایدار هستند و کسانی که اخیرا دچار سکته قلبی شده اند نمی تواند استفاده کرد. قطع ناگهانی مصرف نیفدیپین ممکن است باعث عود یا تشدید آنژین شود. در بیمارانی که به تنگی شدید آئورت مبتلا هستند، مصرف نیفدیپین خطر وقوع نارسایی قلبی را افزایش می دهد. در صورتی که به دنبال مصرف نیفدیپین، دردهای ایسکمیک عارض شود، دارو را باید قطع کرد. در برخی بیماران مصرف نیفدیپین باعث کاهش کم ولی قابل توجه در تجمع پلاکتی و در نتیجه افزایش مدت خونریزی شده است. در نارسایی کلیوی غلظت سرمی نیفدیپین کمی افزایش می یابد. به دنبال مصرف نیفدیپین در حدود 10% بیماران ادم خفیف تا متوسط به ویژه در پاها مشاهده می شود که با تجویز مدر رفع می شود. در مبتلایان به CHF لازم است میان این عارضه و ادم ناشی از نارسایی بطن چپ افتراق داده شود. افت فشار خون با مصرف نیفدیپین در نتیجه اتساع بیش از اندازه عروق بوده و بیشتر از سایر مسددهای کانال کلسیمی محسوس است.
عوارض جانبی
تداخل دارویی
سایمتیدین و رانیتیدین متابولیسم نیفیدیپین را کاهش می دهند. در صورت مصرف هم زمان نیفدیپین و کینیدین ممکن است هیپوتانسیون، برادی کاردی، تاکی کاردی بطنی، بلوک A.V و ادم ریوی عارض شود در صورت امکان از تجویز این دو دارو با هم خودداری کنید. مصرف هم زمان نیفدیپیین و داروهای ضد انعقاد ممکن است باعث افزایش بیشتر زمان انعقاد شود. مصرف هم زمان با پروپرونانول یا سایر بتابلاکرها ممکن است باعث هیپوتانسیون یا نارسایی قلبی شود. نیفدیپینی ممکن است باعث افزایش سطح سرمی دیگوکسین شود گرچه احتمال تغییر زیاد وقابل توجه نخواهد بود. مصرف هم زمان نیفدیپین و فنتانیل باعث کاهش شدید فشار خون و نیاز بیشتر مایعات شده است. نیفدیپین همراه منیزیم سولفات تزریقی باعث بلوک عصبی ،عضلانی و هیپوتانسیون می شود. نیفدیپین ممکن است آثار دارویی و عوارضی تئوفیلین را تشدید کند.
مکانیسم اثر
جذب: خوراکی
دفع: متابولیسم کبدی دارد
مکانیسم اثر: با خاصیت گشادکنندگی عروق کرونر و محیطی موجب کاهش مقاومت محیطی، پس بار و فشارخون می شود
نیمه عمر: 5-2 ساعت
اشکال دارویی
Cap F.C Tab : 10 mg
SR Cap/Tab : 20 mg, 30 mg
Tab : 20 mg