سینوزیت باکتریایی حاد ناشی از هموفیلوس آنفولانزا، موراکسلا کاتارالیس و استرپتوکوک پنومونیه
تشدید حاد و باکتریایی برونشیت مزمن بر اثر هموفیلوس آنفولانزا، هموفیلوس پاراآنفولانزا، کلبسیلا پنومونیه، موراکسلا کاتارالیس، استافیلوکوک اورئوس یا استرپتوکوک پنومونیه
پنومونی اکتسابی از جامعه نای از استرپتوکوک پنومونیه (از جمله اشکال مقاوم به چند دارو)، هموفیلوس آنفولانزا، مایکوپلاسما پنومونیه، کالامیدیا پنومونیه، موراکسلا کاتارالیس،استافیلوکوک اورئوس یا کلبسیلا پنومونیه
عفونت های غیر عارضه دار پوست و اجزای پوست ناشی از استافیلوکوک اورئوس یا استرپتوکوک پیوژنز
موارد منع مصرف و احتیاط
منع مصرف در حساسیت به دارو، هر یک از اجزای آن یا کینولون های دیگر وجود دارد، در بیماران دچار طولانی بودن فاصله QT در نوار قلبی یا هیپوکالمی اصلاح نشده با احتیاط تجویز شود. در بیمارانی که دچار عوارض شناخته شده یا مشکوک دستگاه عصبی مرکزی هستند و یا استعداد به تشنج در آن ها وجود دارد نیز با احتیاط مصرف شود.
عوارض جانبی
تداخل دارویی
در مصرف هم زمان با آنتی اسید ها، کاتیون های فلزی مانند آلومینیوم، منیزیم، آهن، روی، مولتی ویتامین و سوکرالفات، کاتیون های فلزی با موکسی فلوکساسین شلاته شده و منجر به کاهش جذب دارو و افت سطح پلاسمایی آن می شوند. موکسی فلوکساسین باید دست کم 4 ساعت قبل یا 8 ساعت پس از داروهای حاوی کاتیون های فلزی تجویز شود. آنتی سایکوتیک ها، اریترومایسین، ضد افسردگی های سه حلقه ای در مصرف هم زمان با موکسی فلوکساسین دچار تشدید اثر می شوند. درباره مصرف هم زمان داروهای ضد آریتمی کلاس IA (مثل پروکایینامید، کینیدین) یا کلاس III (مثل آمیودارون و سوتالول) تجربه بالینی کافی وجود ندارد و باید از مصرف هم زمان آن ها با هم خودداری شود. مصرف هم زمان با ضد التهاب های غیر استروئیدی می تواند سبب افزایش خطر تحریک دستگاه عصبی مرکزی و تشنج شود. موکسی فلوکساسین می تواند آثار ضد انعقادی وارفارین را افزایش دهد.
مکانیسم اثر
جذب: خوراکی
دفع: مدفوع و ادرار
مکانیسم اثر: یک فلوروکینولون است و اثر باکتریسیدی دارد
نیمه عمر: 12 ساعت