Midazolam HCL-میدازولام

در صورت استفاده از میدازولام به عنوان القای کننده بیهوشی، دوزهای استنشاقی بیهوشی باید کاهش داده شود. مصرف هم زمان میدازولام و داروهای سرکوب کننده CNS و یا الکل، سبب افزایش خطر بروز هیپونتیلاسیون، انسداد راه هوایی، آینه و طولانی شدن آثار میدازولام می شود. استفاده از نارکوتیک ها، سکورباربیتال و دروبریدول به عنوان Premedication سبب تشدید آثار هیپنوتیک میدازولام می شود. میدازولام آثار فارماکولوژیک پروپوفول را افزایش می دهد. پس از تزریق IM میدازولام به عنوان Premedication، دوز تیوپنتال در القای بیهوشی باید تا حدی کاهش داده شود. مصرف هم زمان داروهای ضد قارچ مشتق آزول به همراه بنزودیازپین ها سبب افزایش غلظت سرمی و طولانی تر شدن آثار بنزودیازپین ها می شود. سایمتیدین غلظت سرمی بعضی از بنزودیازپین ها از جمله میدازولام را افزایش می دهد. مصرف هم زمان قرص های ترکیبی ضد بارداری سبب طولانی شدن نیمه عمر میدازولام می شود. فلاوکسامین سبب طولانی تر شدن اثر و افزایش غلظت سرمی میدازولام می شود. وراپامیل سبب افزایش آثار میدازولام می شود. پارامتر های فارماکولوژیک بنزودیازپین ها در اثر مصرف والپروئین اسید بالامی روند. آثار سداتیوی بنزودیازپین ها ممکن است در اثر مصرف والپروئیک اسید بالا می روند. آثار سداتیوی بنزودیازپیین ها ممکن است در اثر مصرف تئوفیلین آنتاگونیزه شود. میدازولام ممکن است اثر ضد پارکینسیونیسم لوودوپا را کاهش دهد. مصرف سیگار آثار سداتیوی و ضد اضطرابی میدازولام را کاهش می دهد.

(Inj : 5 mg/ml ( 1 , 2 , 3 m l Syr : 2 mg/ml