درمان دیابت ملیتوس تیپ 2
درمان دو دارویی با متفورمین و یکی از داروهای سولفونیل اوره
درمان ترکیبی با انسولین به علاوه متفورمین
موارد منع مصرف و احتیاط
متفورمین برای بیماران کلیوی مبتلایان به اسیدوز متابولیک و کسانی که نسبت به این دارو حساسیت دارند منع مصرف دارد. برای بیمارانی که با استفاده از داروهای تزریقی یددار تصویر برداری می شوند، مصرف متفورمین را موقتا قطع کنید و استفاده همزمان متفورمین با آن داروهای رادیولوژی ممکن است باعث بروز اختلال کلیوی شود در موارد بروز هیپوکسی نیز مصرف متفورمین قطع شود. متفورمین را برای مبتلایان به ببیماری های کبدی تجویز نکنید در موارد کتواسیدوز ناشی از دیابت بیمار را با انسولین تحت درمان قرار دهید و از مصرف متفورمین خود داری کنید. تجویز این دارو طی دوره شیر دهی توصیه نمی شود. در صورت بروز اسیدوز لاکتیک، بی درنگ مصرف متفورمین را قطع کنید.
عوارض جانبی
تداخل دارویی
داروهای زیر ممکن است هیپرگلیسمی ایجاد کند و لازم باشد دوز متفورمین افزایش داده شود:
داروهای مسدد کانال کلیسمی، کورتیکوستروئید ها، استروژن، ایزونیازید، اسید نیکوتینک، داروهای ضد بارداری خوراکی، فنوتیازین ها،فنی توئین، محرک های سیستم سمپاتیک، تیازید ها و سایدر مدرها و هورمون های تیروئیدی
داروهای کاتیونی در دفع کلیوی با متفورمین رقابت می کنند و غلظت آن را در بدن افزایش می دهد. مثال هایی از داروهای کاتیونی عبارتند از: آمیلوراید، سایمتیدین، دیگوکسین، مرفین، پروکائین آمید و سایر مدرهای و هورمون های تیروئیدی. مصرف الکل، نیفدیپین و فوروزماید باعث افزایش تاثیر متفورمین می شوند. متفورمین از نیمه عمر و میزان جذب تاثیر فوروزماید می کاهد.
مکانیسم اثر
جذب: خوراکی
دفع: ادرار
مکانیسم اثر: از دسته بیگوانید ها است. این دارو قند خون را از طریق کاهش تولید کبدی گلوکز و بهبود حساسیت به انسولین از طریق افزایش جذب و مصرف محیطی گلوکز، کاهش می دهد
نیمه عمر: 6-2 ساعت