در بیماران مبتلا به ازدیاد حساسیت نسبت به این دارو یا اجزای آن، در طی بیهوشی با سیکلوپروپان و یا بیهوش کننده های هیدروکربنی هالوژنه و در بیماران مبتلا به تاکی کاردی و آریتمی همراه تاکی کاردی، ترومبوز وریدی مزانتر و یا محیطی، هیپوکسی و یا هیپرکاپنی شدید، مصرف متاپروترنول ممنوع است.
عوارض جانبی
تداخل دارویی
مصرف هم زمان متاپروترنول با سایر داروهای سمپاتومیمتیک ممکن است منجر به آثار افزایشی و سمیت شود. کاربرد این دارو همراه با بیهوش کننده های عمومی (به خصوص کلروفرم، سیکلوپروپان، هالوتان و تری کلرواتیلن )، گلیکوزیدهای قلبی، لوودوپا، مشتقات تئوفیلین، سایر سمپاتومیمتیک ها و یا هورمون های تیروئیدی احتمالا منجر به افزایش پتانسیل آثار قبلی مثل تاکی کاردی شدید بطنی، آریتمی قلبی و نارسایی سرخرگ می شود. مسددهای بتاآدرنرژیک به خصوص پروپرانولول، آثار گشاد کنندگی نایژه ای متاپروترنول را آنتاگونیزه می کنند. مصرف هم زمان این دارو با گزانتین ها، سایر سمپاتومیمتیک ها و سایر داروهای محرک CNS ممکن است منجر به افزایش تحریک CNS می شود. مهار کننده های MAO ضد افسردگی های سه حلقه ای در مصرف توام با این دارو موجب تشدید آثار عروقی می شوند.
مکانیسم اثر
جذب: خوراکی
دفع: ادرار
مکانیسم اثر: بر گیرنده های بتا اثر داشته اما بر گیرنده بتا2 کمتر انتخابی است. با تحریک گیرنده های آدرنرژیک ریه ها موجب انبساط ماهیچه صاف برونشیول ها می شود.