Lithium Carbonate-لیتیوم کربنات

تجویز همزمان لیتیوم با مهار کننده هایACE،غلظت سرمی لیتیوم را افزایش می دهد . در افسردگی های مقاوم ، از لیتیوم برای تقویت اثر سایر ضد افسردگی ها استفاده می شود. هم چنین این داروها موجب افزایش سطح سرمی لیتیوم نیز می شوند.مواردی از مسمومیت با لیتیوم در بیمارانی که هم زمان مترونیندازول،اسپکتیونومایسین یا تتراساکلین مصرف می کرده اند ،گزارش شده است . البته ،باید توجه داشت که در بسیاری از بیماران لیتیوم و تتراساکلین برای درمان ضایعات پوستی آکنه ای شکل لیتیوم تجویز شده است. دفع کلیوی لیتیوم طی تجویز هم زمان با کلروپرومازین افزایش می یابد به نظر می رسد که ترکیب لیتیوم و بنزودیازپین ها کاملا بی خطر باشد. تجویز هم زمان دیورتیک ها با لیتیوم ،اثری آنتی دیورتیکی نشان می دهد و به طور معمول دیورتیک ها در بیماری که لیتیوم دریافت می کند منع مصرف دارند. تجویز دیورتیک های تازیدی به بیمارانی که تحت درمان با لیتیوم هستند با خطر زیاد بروز مسمومیت با لیتیوم همراه هستند. آمیلوراید و احتمالا سایر دیورتیک های نگهداری پتاسیم ،تاثیری در دفع لیتیوم ندارند ،ولی استازولامید دفع لیتیوم را افزایش می دهد. دیورتیک های اسموتیک دفع لیتیوم را افزایش می دهد. تجویز هم زمان بی کربنات سدیم با لیتیوم منجر به کاهش غلظت لیتیوم خون شده ودفع لیتیوم را افزایش یافته است. تجویز داروهایی نظیر متوکلوپرامید به بیمار تحت درمان با لیتیوم ،خطر بروز عوارض اکستراپیرامیدول و احتمال سمیت عصبی را افزایش می دهد. مواردی از کاهش کلیرانس و افزایش غلظت سرمی لیتیوم منجر به مسمومیت بعد از تجویز هم زمان لیتیوم با دیکلوفناک ،ایبوپروفن ،ایندومتاسین ،ناپروکسن و پیروکسیکام گزارش شده است. توصیه می شود که در بیمارانی که تحت درمان با لیتیوم هستند برای کنترل درد هاو تب خفیف از استامینوفن استفاده شود : اگر چه دوز معمول آسپیرین هم مقبول است.

Tab : 300 mg Sr Tab : 400 mg Cap : 400 mg