قبل از اینکه تصویر چهره زنی معصوم، با موهای کوتاه کوتاه و چشمهایی که هزاران حرف نگفته دارد، تیتر یک دنیای مجازی شود؛ در ۳۰ تیر سال ۱۳۷۳ سرمقالهای در ستایش از استعداد شگرف ریاضیات کشورمان نوشته شد. روزنامه اطلاعات از اولین دختری نوشته بود که در المپیاد ریاضی ایران مدال طلا و در المپیاد جهانی ریاضی کانادا نمره کامل را بدست آورد.
مریم میرزاخانی، ۴۰ سال قبل، در ۱۳ اردیبهشت به دنیا آمد. شاید جریان ریاضیات در خون مریم، از پدر ریشه گرفته باشد. پدر او مهندس برق و رییس هیئت مدیره خیریه رعد بود. دانشگاه صنعتی شریف برای دورههای کارشناسی و کارشناسیارشد از داشتن چنین نخبهای به خود بالید و مریم با مدارک مختلفی مثل دکترای ریاضی از دانشگاه هاروارد، قله ریاضیات را فتح کرد.
کلمهها محدودند اگر بخواهیم از جوایز و افتخارات ملکه اعداد بگوییم. لیست جوایز شگفتانگیزی که به مریم میرزاخانی اهدا شده است را کنار میگذاریم و سراغ چیزی میرویم که در کلمهها میگنجد و آن اخلاق و تواضع این اسطوره ریاضیات است.
محمدعلی نجفی، مشاور رییس جمهور در ۲۲ تیر ۱۳۹۶، یعنی دو روز قبل از اینکه چراغ ذهن مریم خاموش شود نوشت: «آنچه مرا در طول این سالها پیش از پیش از نبوغ ریاضی مریم تحت تاثیر قرار داده است، سجایای اخلاقی و به خصوص سادگی و تواضع علمی و سایر خلقیات نیکوی او است که از وی یک انسان به تمام معنی ساخته است. مریم واقعا یک جواهر است و نه تنها برای زن ایرانی که برای همه بانوان جهان میتواند الگوی فروتنی و انسان دوستی در کنار توانمندی علمی و ذهنی باشد. وی به کشورش ایران عشق میورزید و در طول سالهای اقامتش در آمریکا بارها به ایران سفر کرد و ریاضیدانان ایرانی را از نتیجه تحقیقات خود بهرهمند ساخت. اندوه بزرگی است اگر دنیای ریاضیات و جامعه علمی ایران، به این زودیها مریم عزیز را از دست بدهد. هنوز ناشناختههای ریاضی زیادی است که ممکن است با خلاقیتهای او شناخته شوند و نبوغ مریم میتواند برای سالیان دراز پیشرفتهای بزرگی را در علم ریاضی محقق سازد و لذا جا دارد که از همه هموطنان درخواست کنم که برای بازگشت سلامتی به وجود عزیز او دعا کنند.»
مردم ایران، یکی دو روز وقت داشتند برای سلامتی زنی که محدودیتهای جنسیتش را ضربدر صفر کرده بود و به توان هزار امید در تمام طول عمر و در تمام عرض جغرافیا، به مساحت مرزهای ریاضیات افزوده بود، دعا کنند. مریم میرزاخانی، ازهمان سالهای آخر دبیرستان مورد حمایت اساتیدی مثل عبدالله محمودیان بود و توانست در برجستهترین دانشگاههای جهان، به حل و فصل مسائل مهم و حل نشده ریاضی برسد. مریم میگفت: «بدون علاقه داشتن به ریاضی ممکن است آن را سرد و بیهوده بیابید. اما زیبایی ریاضیات خود را تنها به شاگردان صبور نشان میدهد. پرارزشترین بخش مطالعه ریاضی لحظهای است که میگویی آها! ذوق کشف و لذت فهمیدن چیزی جدید. احساس ایستادن بالای یک بلندی و رسیدن به دیدی شفاف و واضح»
مریم برای همه مردم دنیا که تخصصی در ریاضیات ندارند و مخصوصا برای ما زنانی که رادیکال جنسیتی را باور کردهایم، درس دیگری آماده کرده بود. او به ما آموخت تفاوتی نمیکند عاشق ریاضایت باشید یا ادبیات. اعداد یا کلمهها. تفاوتی نمیکند کجای دنیا ایستادهاید. مهم تنها این است که ابعاد جهان را برهم بزنید و هندسه ذهنتان را به محیط اعلام کنید. مریم میرزاخانی، نظریه ثابت شدهای از قدرت بیمرز و بدون حجم تمام زنان دنیا بود...
از نوابغی بود که خیلی دوستش داشتم و بارها سرگذشتش رو خونده بودم.
مرگش برام غیر قابل باور بود و خیلی نارحت کننده. خداوند مورد الطاف خودش قرارش بده وروحش همیشه شاد باشه.
منم
خیلی متن قشنگی بود...
ممنونم...
از شمار دو چشم یک تن کم
از شمار خرد هزاران بیش
Rest in peace Maryam Mirzakhani
روحش شاد