روش تربیت فرزند
تربیت ژاپنی، یه سبک بسیار خاصیه که توی ژاپن واسه تعلیم و تربیت بچه‌هاشون استفاده میکنن. تا الان هر کشوری که سعی کرده یه کوچولو شبیه ژاپن بشه، خیلی پیشرفت کرده. ما هم بهتره به جای الگو قرار دادن کشورای غربی و اروپایی یا حتی بعضی از این کشورای عرب نشین، الگوی ژاپنی رو توی کشورمون پیاده کنیم. حالا اگه در حد کلان نمیتونیم کاری بکنیم و سیاست این اجازه رو بهمون نمیده، ولی در حد تربیت بچه‌ها که میتونیم یه قدمی برداریم! همون قدمم که برداریم، خودش خیلی به آینده این بچه‌ها کمک میکنه.
راز تعلیم و تربیت در ژاپن، چیه؟
ژاپن، یه کشوریه که انصافا همه چیزش خوبه. اگه بعضی از رسم و رسومای قدیمیشونو فاکتور بگیریم، میتونن الگوهای خوبی واسه ما ایرانیا باشن. اگه توی ژاپن وارد یه سوپرمارکتی بشید و خرید کنید، کمتر بچه‌ای رو می‌بینید که همراه مامانش باشه و نق بزنه که اینو می‌خوام، اونو می‌خوام، اینو بخر، اونو بخر. چنین صحنه‌ای رو اصلا نمی‌بینید یا اگرم ببینید، به ندرت اتفاق میفته. در واقع، تربیت بچه ژاپنی، یجوریه که میدونه در هر شرایطی باید چجوری رفتار کنه.
تعلیم و تربیت در ژاپن، از همون سنین خیلی پایین شروع میشه. دقیقا از همون لحظه‌ای که ما توی ایران داریم به بچه‌هامون میگیم: ای وای عزیزم اینو برندار، این کارو نکن، اون کارو نکن، تو نمیتونی این کارو بکنی و از این حرفا، ژاپنیا دارن به بچه‌هاشون ایستادگی روی پای خودشونو تعلیم میدن.
تربیت ژاپنی به حدی توی دنیا معروفه که خیلی از آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها دارن بچه‌هاشونو به همون سبک تربیت میکنن. اما افسوس که توی کشور ما، برعکس شده و تازه داریم گستاخی، بی ادبی و بی تربیتی و خیلی از موارد دیگه رو به بچه‌ها یاد میدیم. داریم به بچه‌هامون یاد میدیم که وقتی یچیزی رو می‌خوان، داد بزنن، جیغ و فریاد کنن تا بتونن از مادر و پدرشون باج بگیرن. این شیوه تربیتی، راه به جایی نمی‌بره و این بچه‌ها، آینده خیلی درخشانی ندارن.
تربیت بچه‌ها توی ژاپن، یک امر ضروری محسوب میشه و فقط وظیفه پدر و مادر واطرافیان بچه نیست. آموزش و پرورشم نقشی به مراتب، مهمتر از پدرو مادر داره. این دقیقا همون چیزیه که توی ایران وجود نداره. ما توی ایران، سیستم آموزشیمون از پایه خرابه و تا زمانی که درست بشه، وظیفه والدین توی این راه، خیلی سخت‌تره. در واقع، پدر و مادر باید بار نظام آموزشی رو هم به دوش بکشن.
3 قانون تربیت به شیوه ژاپنی
تربیت ژاپنی، یه شیوه تربیتی بسیار دقیق و منظمه که اگه دوست دارین روی تربیت بچه‌ها پیاده کنین، باید قوانینشو خوب بلد باشین و خیلی خوب اجرا کنین:
- قانون اول_ رابطه عمیق مادر با بچه:
توی ژاپن، مادرا با بچه‌هاشون ارتباط عمیق عاطفی دارن. تا 5 سالگی، بچه‌ها هر کاری که دوست داشته باشن، انجام میدن. این باعث میشه اونا به این باور برسن که لایق دوست داشته شدن هستن. در صورتی که در بیشتر کشورا از جمله ایران، این کار، یه اشتباه به حساب میاد.
- قانون دوم_ احترام به احساسات بچه:
مادرای ژاپنی به احساس بچه‌شون احترام میزارن و بهش یاد میدن که به احساس و عواطف آدما احترام بزاره و اونا رو درک کنه. شما هم باید چنین رفتاری رو رعایت کنین.
- قانون سوم_ در درجه اول قرار دادن خانواده:
خونواده توی ژاپن خیلی مهمه به همین خاطر، ژاپنیا تا 3 سالگی بچشونو فقط خودشون نگهداری میکنن. حتی واسش پرستارم نمی‌گیرن. نقش مادر این وسط از همه پر رنگ‌تره. مادرا یه اصلی رو خوب رعایت میکنن. اونم اینه که اول خودشون یه کاریو انجام میدن و بعد به بچه میگن مثل من انجام بده. و کمکش می کنن تا مثل خودشون کار مورد نظرو انجام بدن. همکاری بقیه افراد خونواده توی تربیت ژاپنی، به موقع و به اندازه خودشه.
تربیت ایرانی بهتره یا تربیت ژاپنی؟
تربیت ژاپنی با تربیت ایرانی خیلی فرق داره. البته یه چیزی رو باید بگیم و اونم اینه که تربیت ایرانی اگه طبق اصول و شیوه‌های درست خودش انجام بشه، هیچ نقصی نداره ولی باید بدونین هیچ کس نتونسته تا حالا متدهای تربیت ایرانی رو درست و دقیق اجرا کنه.
البته منظورمون از متد و روش‌های تربیت ایرانی، اصلا اون چیزایی نیست که روانشناسا و مشاورای امروزی یاد میدن. چون از دید مشاورای کودک و اولیای مدرسه، بچه باید همین جوری بار بیاد که الان دارین تو جامعه می‌بینین. اما تربیت ژاپنی خیلی فرق داره.
توی تربیت ژاپنی، بچه شما یاد میگیره که روی پای خودش بایسته. شیوه تربیت ژاپنی، به کودک، نه گفتنو یاد میده اما نتونستنو یاد نمیده. کاری که دقیقا توی ایران داره برعکس اجرا میشه. ما به بچه‌هامون داریم یاد میدیم که جرات نکنن به درخواستای بد، نه بگن. ولی از اون طرفم داریم یادشون میدیم که نمیتونن فلان کارو انجام بدن.
