ی چیزی یاد گرفتم
نمیخام اینجوری باشم، ب هیچ وجه
سخته براماا ، ولی سعی میکنم دلبستگی و وابستگی مو ب همه کم کنم، خیلی کم، نمیخام بزارم کسی باعث بشه حسادتم ب اوج برسه (هرچند تو این زمینه نمیتونم موفق باشم ولی خب..🙃)
اون روزی ک بتونم خودم خودمو کنترل کنم قطعا روز شادی برام خواهد بود،
قطعا خیلی قوی تر خواهم شد، خیلی
تا اونجایی ک میدونم هیچ ویژگی دیگه ای ندارم ک ب این شدت ازش بی زار باشم، بخاطر همینه ک همش حالم بده، ک همش چشام اشکیه، ک همش چشام پف کرده و کسی هم نمیفهمه، و خیلی همش های دیگ ک حتی قابل گفتن نیس...
من باید عوض بشم ، مث همه اونایی ک بی توجه ب من عوض شدن ، مث همه اونایی ک بی فکر کردن ب من ناراحتم کردن ، مث همه اونایی ک منو شکستن ، من باید ک عوض بشم، حتما باید عوض بشم ، هوم؟
من نباید اینقد حساسیت نشون بدم ، هوم؟
یکم بی رحمی لازمه دیگ، هوم؟
یک نصیحت ب شما ..
هیچ وقت "تاکید میکنم، هیچ وقت" ب کسی نگو ک چقد برات مهمه..
درسته بعضی وقتا لازمه بهش بگی، ولی همیشه نگو، اگ دلت براش پر بزنه ولی ی وقتایی خودت و ازش دریق کن، بزا فک نکنه تو همیشه هستی...