درک نمیکنم بچه ها چجوری اسباب بازیاشون دورشونه

میتونه ورزش کنه میتونه رژیم بگیره 

میتونه پیاده روی کنه 

این همه کار میشه کرد 

افسردگی آخرین کاریه که میتونه بکنه 

تازشم توی بیوش زده بود قد و وزنشو دیگه میگه خواستگار ندارم بیام چی بگم بهش؟

خاله من چاق بود همش پرخوری و یکجا نشینی هرچقدر مادرم یواشکی میبردش دکتر تغذیه انگار نه انگار به خانوم برمیخورد که چرا به وزنم گیر میدید 

از سن خاص ازدواجش که گذشت و اون غرورشو گذاشت کنار ... شروع کرد باشگاه رفتن پیاده روی کردن و شد باربی 

چقدرم زیباست

تحصیل کرده و همه چی تموم

این وزنش مانع ازدواجش شد الانم میگه کاش اون موقع انقدر جبهه نمیگرفتم و الکی فقط وقتمو تلف نمیکردم

الانم شاغله هرچی خواستگار داره همه ازدواج دومی هستن اینم ۴۵سالش شده میگه دیگه حوصله مسعولیت رو ندارم 

خب از کجا معلوم نظرات من عین واقعیت و راه صحیح نباشن؟ و نظرات بقیه فقط دوستی خاله خرسه باشن؟