۱۹سالمه حس میکنم اصلا نوجوونی نکردم خیلی ناراحتم😞

مثلا میگم من دوست دارم گوشامو ۳ تا سوراخ بزنم ، اگه بد شد هیج موردی نداره ، گوشواره نمیدازم ! 

میگن نه 

این کارا خز بازیه 

خیلی خیلی گارد دارن 

خب مثلا انجامش بدم چی میشه ؟؟

چه اتفاقی میفته ؟؟

عاقل بودنم درسته ، ولی زیادی محافظه کار بودنم اذیتم میکنم .

من اللان میدونم اینا مثل قبلا هستن

یعنی باید به زور ازشون تفریحاتم رو بگیرم 

پس چرا این کارو نمیکنم ؟

خب سال دیگه دانشگاه قبول میشم و میرم 

بهشون میگم خوابگاه میخوام برم میخوام تحربه کنم یاد بگیرم زندگی کردن رو 

میگن ادم هرچیزی رو تجزبه نمیکنه

درسته !

خودمم میدونم توی خوابگاها چه خبره و اوضاع خرابه 

ولی ایا اگه مامان بابام پیشم باشن میذارن به تفریحانم برسم ؟

خیر !

خیر !

بیرون نرو تنهایی 

با دوستات چقدر بیزون میری بسه 

حتما میخوان به اینکه ارایش میکنم گیر بدن

چرا توی دوستات ، یکی از رفیقات پسره ؟

با دوستات نری سینما نمیشه ؟

با دوستات چقدر میری کافه ؟

همه ی اینا رو میگن

مشکل اینجاست خیلی ها فکر میکنن من دنبال تفریحات خاص و شاید ناسالمم 

ولی مت دنبال تفریحاتیم که همه داشتن و دارن !

خودشون رو امروزی نشون میدن ! توی عمل کردن ، شاید از صد تا متعصب تعصبی تر باشن . 

صراحتا بگم 

خودشون تجزیه نووجونی نداشتن 

خیلی خیلی خیلی ساده گذروندن

شاید ترس مسخره‌ای باشه 

ولی مت حس میکنم ، قراره ازدواجم هم تحت شعاع قرار بدن

باید قبول کنن توی چه سالی هستیم

من ادم ازدواج سنتی نیستم

من توی هر رابطه ای ، هز رابطه ای ، رفاقتی عاطفی هرچیزی

صد احساساتم رو میزارم

پس باااااید واسه شخصی مثل من ! اینطور باشه که قبل از ازدواج باهم باشیم

اگه من بخوام با اعتقادات خانوادم برم جلو تا اخر عمرم افسرده میشم بالاخره 

اونا فکر میکنن من نمیتونم توانایی اینو ندارن که به کسی احساسات دلشته باشم! یا عاشق کسی بشم 

البته توی چارچوب هاش