من ۱۹ سالمه ولی این چندوقت دارم حس میکنم واقعا واقعا واقعا نوجوونی نکردم و حقیقتا خانوادم رو مقصر میدونم . من واقعا هیچ شیطنتی نداشتم !
چرا ؟ چون زیادی به حزف خانوادم خصوصا مامانم گوش میدادم کاملاااااا توی سرم حک شده بود مامانم هر حرفی بزنه درسته ! ولی نبود ! هرگز نبود !
حرف هیچکسو قبول نداشتم ،از اینا نبودم که بگم گلابی بودن هرکی میرسید از راه قبول میکردم حرفشو ولی مامانم میگفت روز تاریکه ،شی روشن ،میگفتم همینه ! بهش اعتماد داشتم حس میکردم امروزیه ، مطمئنا بدم رو نمیخواد ولی من با همین احساسم گند زدم به نووجونیم ! مامانم که میدونست به حرفش گوش میدم ! ولی هیچ قدمی بر نداشت که بگه خب این خودش کاری نمیکنه ، من خودم بهش بگم برو دنبال فلان چیز یکم شور زندگی داشته باشه ، انگار از خداشم بود من هیچ کاری نکنم
هم عصبانیم هم ناراحت
و مهم تر از همه
اصلا نمیخوام ۱۹ ۲۰ سالگیمم اینطور بگذره
هرگز
ولی خب بلد نیستم
تجربه ندارم
