درد دل کسی ک تا دنیا دنیاس بچه دار نمیشه

هنوز مادر نشدم.و هیچوقت نمیشوم ه ، اما میدانم که خیلی دلم برای کودک نداشته ام تنگ شده.

دلم لک زده برای کودکی که جای خالی اش تنها دغدغه زندگی ام شده.و

این روزها تنها خدا می داند و می بیند که مادرانگی هایم را چگونه در تنهایی و خلوتم بروز می دهم.

با کودک نداشته ام راه می روم و حرف می زنم و مدام زیرلب می گویم کی از پیش خدا می آیی؟ ملاقاتت باخدا تمام نشد!

آه نمی دانی اینجا برای نداشتنت هزار راه نرفته را رفتم ولی نشد.

می دانی فرزندم تا پای جان هم برای داشتن ات رفتم.

تمام گفته ها و ناگفته ها را تحمل کردم تا روزی تورا در آغوش بگیرم.ولی نشد

روز های مادر ک همه ب مادرشان هدیه میدادن، اما من از تو می خواستم خودت را به من هدیه کنی، اما نشد

کاش می امدی چون دیگر تاقت نگاه های سنگین دیگران را ندارم

کاش می امدی و در مقابل دیدگان پدرت سرافرازم کن.

راستش را بخواهی از روی پدرت هم خجالت می کشم.ک انقدر بهش امید دادم ولی ب ککلی جوالمون کردن

سالگرد ۴ مین سالگردمان رسید ولی نیامدی و مادر نشدم.

اما هیچ کس نمی داند حس مادرانگی از تمنای وجودم لبریز شده.

هیچ کس نمی داند درونم داغ نداشتنت مثل کوه آتشفشان در حال انفجار است.

فرزند عزیزم، اینجا برای داشتنت دست به هر کاری زدم، هزار درد را تحمل کردم.اما نشد

انصاف نبود کسی را که برایت این همه بی تابی می کرد را بیشتر از این چشم انتظار بگذاری.

من خودم را همین حالا مادر می دانم به خاطر حسی که برای داشتنت از وجودم لبریز شده، به خاطر تمام سختی هایی که برای داشتنت از یک مادر واقعی بیش تر کشیدم، بی منت!!!

اما هیچکس مرا مادر خطاب نمی کند،

می دانی تا تو را نداشته باشم هیچکس مرا مادر به حساب نمی آورد.

عزیزترین آرزوی محالم😢😢.خدایا دلم هر روز شکسته تر میشه صدای دردام گریه هام ب گوشت میرسه؟!