بازم ممنون نگار جون. برای سرما خوردگی از روشهای سنتی استفاده می کنم.از وقتی که هوا کم کم خنک و سرماخوردگی شایع میشه ، تو خونه ما جوشونده سرما خوردگی فراوووووووووون میشه. خوردنیهای مخصوص این فصل : شلغم هم پخته هم خام در کنار غذا ، لبوی پخته ، کدو حلوایی پخته ، شیر داغ با عسل ، شیر داغ با قاووت ( قوتو) با لقمه ی عسل ، دمکرده زنجبیل دارچین ، شربت آبلیمو عسلی دااااااااااغ ، سوپ مخصوص و مورد علاقه همسر که خیلی هم ساده س ( سیب زمینی + پیاز زیاد + هویج زیااااد + یه شلغم کوچولو درصورت دلخواه + با میکسر خرد میشه ، پوره نشه که موقع خوردن معلوم نباشن + جو پرک + چند تکه مرغ میذارم میپزه ، آخراش یکم جعفری و شوید میریزم وقتی پختن ، یه قاشق رب و کمی ورمیشل ، میذارم جا بیفته ) این سوپ رو با آب لیموی تازه بیشتر شبها براشون آماده می کنم ، اگه سرما داشته باشن که هر شب ، و گاهی هم صبح ها واسه میان وعده. انجیر خشک هم میجوشونم یه پنج دقیقه ای و شربتشو میدم بخوره واسه سرما خوبه. وقتی سرما خورده ماساژ روزی دو سه بار. میوه های گرم یا پخته هم براشون آماده میکنم.سیب و به پخته و خیلی دوس دارن. واسه ناهار هم هر غذایی باشه میپزم اما بدون روغن.بیشتر هم با گوشت گوسفند. من الان چون باردارم و سنگینم وقتی نمیخوام زیاد سرپا بمونم ، یه مقداری گوشت قطعه شده رو ، به اندازه چند وعده با پیاز میذارم بپزه ، بعد هر روز یه مقدارشو برمیدارم و خورشتای مختلف میپزم.همشونم آبپز. یه روز با هویج میپزم و کمی رب میزنم ، میشه خورشت هویج یه روز کنارش سیب زمینی و گوجه میپزم میشه تاسکباب مثلا
یبار با کرفس یبار با هویج و سیب زمینی و همینطور متفاوت هرچی تو یخچال هس میپزم دیگه. قیمه هم میپزم همینجوری
آلو اسفناج هم به همین صورت هیچکدوم رو یذره هم روغن نمیزنم. اولاش نگران بودم آقام خوشش نیاد ، اما خداروشکر خیلی استقبال کردن. از هر روز مرغ آبپز خوردن خیلیییییییی بهتره
مثلا میگم یه روز یه دختر کوچولوی دبیرستانی خوشگل موشگل ترگل ورگل بود..... معمولا با جزئیات تعریف میکنم اینکه شب خواستگاری موقع خداحافظی کجای حیاط ایستاده بودیم و اینا یه بار هم قصه ی یه پرنسس رو براش تعریف کردم که یک پرنس خیلی عاشق و البته خیلی زرنگ و باعرضه میاد و یکی از آرزوهای پرنسس رو که سالها بود دلش میخواست بهش دست پیدا کنه براورده میکرد...... اون پرنسس خودم بودم...... پرنس عاشق شوهرم بود..... آرزوی دور و دراز هم لیزر کردن چشام بود که از شر عینک راحت بشم آخه بچه ها من خیلی دوست داشتم عینکمو بردارم ولی شوهرم همش میگفت من تو رو همین طوری دیدم و پسندیدم.همین طور خوبی و اینا. بعد از راه طرح نیاز و آرزو وارد شدم. مثلا همش میگفتم این برای من یه آرزو هست. یا وقتایی که لنز میذاشتم حسابی تو آرایش کردن سنگ تموم میذاشتم.ولی با عینک که آرایش میکردم میگفتم آرایش با عینک اصلا بر فنا میره یا وقتی حرف از اعتماد به نفس میشد میگفتم این عینک اعتماد به نفس منو میگیره(حالا به این زاجرات هم نبود قیافه ی با عینکم ولی خب من مجبور بودم اغراق کنم) هر از گاهی اینا رو میگفتم تا اینکه امسال تابستون به آرزوم رسیدم. و حالا رفتم تو فاز دوم یعنی تشکررررررر. همش میگم ممنون که منو به آرزوی دیرینه م رسوندی. یا میرم تو آینه میگم آخیش چشمای خوشگلموووووو
