من اولی زندگیم خیلی تو ذوقم خورد یه دختر شیطون که مدام بلبل زبونی می کرد و مجلس گرم کن بود(حتی تو دانشگاه)و مدام تو فعالیتهای گروهی وقتی با نامزدم می رفتم بیرون دیونه می شدم چیزی هم نمی تونستم بگم شبا کلی گریه می کردم.گاها 2 ساعت تو ماشین می چرخیدیم و اقا اصلا صحبت نمی کرد........اما به مرور دیگه عادت کردم.البته به نظرم این ایراد نیست بلکه شخصیت این ادما ذاتا ارومه.
سلامتی عشق “مادر” که هزار بار دلشو میشکونی ولی وقتی بعد از مدتی صداش میکنی مامان میگه جانم مامان …. !!!