یه سال بفرستش خوشش نیومد بزار غیر انتفاعی...هرچند به نظرم برای دوره اول مدرسه عادی بزار و هزینه های مدارس رو بزار برای دوره دوم که کنکوریه
من خودم سمپادی بودم البته ۱۰ سال پیش تموم شدم...چه زود گذشت...
اول از همه بستگی به شهرتون داره چون تمام مدارس اینجوری نیست و از طرفیم روحیه بچه اتون
اینکه حتما مدرسه خاص باشی برای پیشرفت درست نیست چون هستن کسایی که مدارس عادی درس میخونن و موفقن ولی خب همون جو مدرسه و تلاش بقیه روش تاثیر میذاره
سعی می‌کنه تلاش کنه که خودشو بکشه بالا...
البته من شنیدم الان آزمون ندارن و با شرط معدل میرن که خب بنظرم این ملاک تیزهوشی نیست... شاید بعداً اذیت بشه
در مورد کتابا هم.. من متولد ۷۶ ام .... دوران ما به کتاب درسی میگفتیم کتاب وزارتی . علاوه بر کتاب درسی کتابای سرراسری سمپادو میخوندیم. انقد پیشرفته بودن این کتابا که کتابای وزارتیو من خودم تا اخر سال بازم نمیکردم واسم مثل اب خوردن بود . در مورد قبولیا هم ک ... چه یه عده قبول کنن چه نکنن ببشتر قبولیای پزشکی و دندان و دارو از سمپادیاست... کلاس ما ۳۴ نفره بود ۱۶ نفرمون ۳ رشته رو اوردیم ۱۰ نفرمونم پیرا پزشکی .. اون بقیه هم یکی دو نفر ازدواج کردن یکی دو نفر رفتن خارج از کشور یکی دو نفر زبان خوندن یکی دو تا هم خب درسشون ضعیف بود
نه بابا دلگرمش کن بهش بگو آیندت مهمتره پسرم....بگو با دوستای قدیمتم در ارتباطی و دوستیتو ادامه بده....چندتا مثال بزن از آدمایه موفق تحصیلکرده حس رقابتشو تحریک کن ...آینده خوب براش ترسیم کن بزار فکرش بره سمت این چیزا...فقط امید بده و دلگرمش کن تو روحیش تاثیر میذاره
من دوستان این مدلی داشتم زمانی که مدرسه بودیم
وقتی از مدرسه رفتن هم خودشون اعتماد بنفسشون اومد پایین و فکر میکردن کمتر از بقیه هستن هم بعضی بچه ها مسخرشون میکردن که اینا مغزشون نکشید...
یکم باید احتیاط کرد
حیفه بخدا.منم قبول شدم ولی خونوادم نذاشتن برم.هنوز حسرت میخورم
