دستور اول :همون ۷۰۷ مرتبه یا وارث
دستور دوم : اگر کسی بچه دار میشود ولی معمولا بچه او در دوران طفولیت میمیرد، بجهت بقا و طول عمر این بچه در هر روز ۲۰۲ مرتبه « اَلْبَرُّ » گفته شود
.
دستور سوم : به نیت جلوگیری از سقط بچه چه توی دوران حاملگی و یا مردن اون بعد از تولد، اسم « اَلْحَفیظ » رو روی نقره کنده شود و همراه مادر (قبل از فارغ شدن) و یا همراه بچه بعد از تولد باشد
عین پیامی که واسم داده رو کپی کردم
فقط اینکه هر کدوم از این دستوراتو خواستی انجام بدی، روی تعداد دقت کن و اصلا کم و زیاد نکن... و با خودت نگو چند تا بیشتر بگم تا اثرش زیاد بشه، این طرز فکر اشتباهه.
پس روی تعداد دقت کن و اصلا کم و زیاد نخون و حتما به تعداد خواسته شده بخون، یه تسبیح بگیر و با حضور قلب بخون تا اشتباه نشه
مشوق اصلی من مادرم بوده. پدر من خیلی محتاطه و بسیار انرژی منفی است ،در گذشته همش فکرش این بود اگه بچه اش بره خارج از ایران، حتما اتفاق بدی براش می افته.
اما مامانم منو خیلی تشویق میکرد.
من رتبه یک کنکور دکتری فیزیولوژی سال ۸۷ بودم و یک فرصت ۶ ماهه میخواستم برم المان. البته بورسیه بودم و هیچ بار مالی برای خانواده نداشت.
بابام که مدام زبانش نه بود. اما مامانم خیلی تشویقم کرد و باعث شد که توی این راه محکم بشم و بگم میخوام برم و انجامش دادم. حیف که خودش فرصت کمی توی دنیا داشت و نبود تا موفقیت و خوشحالی منو ببینه.
تنها کسی که هر روز دلم واقعا براش تنگه، مادرم است.
برای عروسی ام حاضر نشدم لباس عروس بپوشم، هر چی مادر شوهرم اصرار کرد و حتی خانواده ام، قبول نکردم. یه لباس نباتی روشن انتخاب کردم. چون حاضر نبودم حالا که مامانم نیست کسی منو توی لباس سفید ببینه😔😔
