ببخشید بچه ها من دیگه نمیتونم چیزی بگم.حرف زدن حالمو بدتر میکنه.خدافظتون
شب بخیر .انشاالله خواب فرشتهاشون ببین
ببین عزیز دلم ما الان چاره ای جز صبر نداریم چون فقط فقط یک راه جلومون هست که اونم صبره..ببین اگر بچه های ما اولین نفری بودند که از این دنیا میرفتن میتونستیم به خدا شکایت کنیم ولی اولین نفر نبودند آخرین نفر هم نبودند..هر کدوم از ما یه تایم داریم که کارمون با این دنیا تمومه حالا اونا خدا واسشون تایم خیییلی کوتاهی در نظر گرفته یا اصلا شاید روزی خور دنیا نبودند و فقط وسیله ای برای امتحان سخت الهی بودند..بپذیریم که خداوند بنده ای رو خلق نکرده که تونسته باشه بدون آزمایش الهی از این دنیا بره..هدفش هم نه آزار ماست نه باهامون مشکل داره برعکس عاشقمونه .هدفش تعالی روحمونه هدفش خیلی بالاست بخدا شعار نیست با همه وجودم حسش کردم.گریه کردن هیچ ایرادی نداره تازه تو اوج گریه هامون شکرگزاری کنیم و نشون بدیم چقدر خاضع و مطیع هستیم بخدا به آرامش میرسیم.فرشته هامونم سربلند میشن که مادر صبوری دارن..
