حالا اگر ميرفت با دوستاش ميگشت چي ميشد مثلا؟!!!! خوب حتما هر كاري خواسته بكنه بجاي اينكه حاميش باشن و از دور مراقب باشن خطا نره فقط مانعش شدن!!! براي همينه كه ميگه شما منو مريض كرديد! بنظرم حتما يه روانپزشك بايد ويزيتش كنه
خوب اوضاع جامعه خراب درسته، ولي پدر مادر بايد از دور و نامحسوس مراقبش باشن مثلا دوستاشو بشناسن اگر باهاش از در دوستي وارد ميشدن ميتونست اجازه بدن بره در كنارش از خطراتم آگاهش كنن و بگن مراقب باشه ديگه وضع اين نميشد! حالا با مراجعه به افراد متخصص انشالله بهتر ميشه غصه نخور كه هر كسي يه جور گرفتاره و غصه داره
تو نوجوانی طبیعیه . منم یه دختر هفتمی دارم. گاهی رفتاراش واقعا اذیت می کنه . یادمه قبلا می گفتن جوانی از شعبات جنونه. بهتره با یه مشاور یا روانشناس صحبت کنن والبته صبر زیاد تا مشکل حل بشه
قربون دل پاكت برم.
خودشون مشاوره ميدن ولي وقتش ديره و ويزيتشون (آخرين خبري كه دارم) گران بود. پدرشون هم ويزيت ميكنن. ما كه ميخواستيم بريم پيششون به ما پيشنهاد دادن تو كلاسهاي مرتبط شركت كنيم. خيلي مفيد بود. براي والدين و بچه ها بود. البته بچه ما دبستاني بود. بعدش كه با ما صحبت كردند چند تا توصيه كردند درضمن با خود بچه هم بدون حضور ما صحبت كردند.
به بچه محبت كنيد تا بدونه كه دوسش دارين تا اضطراب نداشته باشه وقتي ترس داشته باشه كه دوسش ندارن با بدرفتاري ميخواد جلب توجه كنه اگر نترسه خود بخود همراه ميشه ولي با داد و بيداد بد تر ميشه
براي كارهاي خوبش 100 بار تشويقش كنيد كارهاي بد را تا جايي كه ممكنه ناديده بگيريد يا فقط يك بار عنوان كنيد
ورزش كنه تا انرژيش تخليه شه
از تنش هاي مدرسه (رقابت هاي بي مورد) دور باشه
بعد هم گفتند اگر الان اضطرابش دور نشه بعدا از مدرسه گريزان ميشه و چيزهاي ديگه. البته اينا را راجع به ما گفتند. البته دوران بلوغ مشكلات خودش را داره كه خيلي هاش عاديه
انشاله كه مشكلت حل ميشه و با هم دوست ميشين +
منم تو دوران نوجونی اینجر بودم.میشد ک دو هفته غذا نمیخوردم.دو هفته حموم نکردم
بعضی وقتا نامه مینوشتم براشون و قصد خودکشی پیدا میکردم.ولی مامدن دیگه میومد بوسم میکرد وگریه میکردم دیگه تنشم یکم گمتر مشد وقتی محبتم میکرد.ولی من داد نمیزدم همش تو خودم میریختم.ولی در کل سخت گیر بود و جلو بقیه تحقیرمون میکرد و سرزنش .الان ک تو این سن رسیدم دستاشو میبوسم و ناراحتم ک چرا اینقد اذیتش میکردم
.
