دقیقا همینطوره
دعا کردن فقط آدم رو آروم میکنه و بهت امید میده
در کشورهای مختلف هرکسی با روش خودش اون ارتباط رو برقرار میکنه
(نماز و روزه و قران، یوگا و حالت های عرفانی ، قربانی کردن ، آتش روشن کردن ، کلیسا رفتن ، با کائنات و قدرت انرژی ارتباط گرفتن و و و ....)
تو هر شرایط دینی و مذهبی هستیم نباید شرطی ش کنیم
مثلا بگیم خدایا در قبال دعا هایی که کردم وظیفه تِ به خواسته من عمل کنی...
نه اصلا اینطور نیست اون خالقِ و ما مخلوق ، او صاحب ماست اون میدونه الان چی برات بهتره و سرنوشت همه مون حتی بچه های نیومده مون دست خودشِ حتی اگر بخوای هم نمیتونی از این واقعیت فرار کنی پس بهترین راه اینه خودت رو تمام و کمال بسپاری بهش و بگی هر چی خوبه بهم بده و قلباً راضیم به رضایت مهربان ترین مهربان
باید بهش ایمان داشته باشی تا صدای قلبت رو بشنوه
تا الان براتون اتفاق عجیب و غریب نیافتاده که از خوشحالی بال در بیارید
این همون ایمانی ست که به معجزه ختم شده.
همه ما جای درستِ زندگی مون قرار گرفتیم شاید رضایت بخش نباشه اما واقعیتِ
اگر خوشحالیم و یا ناراضی از بطن و وجود خودمون شکل گرفته
اینو باید باور کرد که ما خیلی چیزاااا داریم که بقیه ندارن و آیا بابتش خدا رو شکر کنیم؟