لی لای عزیز واقعا درست میگی منم اثر استرس و غصه خوردنو تو بارداری نزدیکام دیدم....
یعنی سالهاست این زجر تموم نشده.....
کم شده اما اثراتش حالا حالا هست.....
طفلک پسرش ۸ سالش شده اما هنوزم اون جور که باید خوب نشده.....
آخه میدونی بیش فعالیو شاید بشه بعد سالها درمان کنترل کرد اما عوارض جانبیش تا آخر عمر گریبانگیرت میشه.....
ببین مثلا این دوست من وقتی به خاطر گریه ها و بیقراریای بی وقفه پسرش مجبور بود بعضی جاها کوتاه بیاد که دردونش شاید آروم بگیره رو ترتبیتشم خیلی تاثیر گذاشت.....
الان شده بچه ایکه فقط حرفشو به کرسی بنشونه....
اصلا اجتماعی نیست....
روابط اجتماعیش خوب نیست.....
با هیچ بچه ای درست و حسابی نمیتونه بازی کنه.....
مگه چه قدر میشه گریه رو تحمل کرد.....
چون وقتی بیش فعاله دست خودش نیست و واقعا بی قراری باعث تشدید گریه هاش میشد.....
یعنی بنده خدا هیچ جا نمیرفت چون بهش نه تنها خوش نمیگذشت احساس شرمندگیم میکرد بنده خدا.....
یعنی همه جوره اذیت میشد.....
ببین مثلا من الان دخترم اگه به چیزی گیر بده تسلیم نمیشم چون میدونم مشکلی نداره و داره صبر منو محک میزنه برا همین میتونم راحت براش قانون بذارم.....
این دستمو برا تربیتش باز میذاره ولی وقتی بدونی دردونت خدای نکرده مشکل داره دیگه دستت باز نیست و دیر یا زود مجبوری تسلیمش بشی.....