✅سلام
واژه «چله» برگرفته از عدد «چهل» است که در آموزه‌های ادیان مختلف، بسیار به چشم می‌خورد. در این راستا می‌توان به اهمیت چهل سالگی،[1] و مبعوث شدن پیامبر(ص) در همین سن، اهمیت حفظ چهل حدیث،[2] مدت وعده الهی با حضرت موسی[3] و ... اشاره کرد.
در روایات متعددی که از اهل‌‌بیت(ع) نقل شده است، به مواظبت بر اخلاص عمل در مدت چهل روز تأکید شده و برای آن آثار ارزش‌مندی ذکر شده است. از امام رضا(ع) نقل شده است: «هیچ بنده‌ای به مدت چهل روز، خود را برای خدا خالص نگردانید، مگر اینکه چشمه‌های حکمت از قلبش به زبانش جاری شد».[4]
از این‌رو «چله‌نشینی» را می‌توان به معنای مراقبت چهل روزه از خود دانست، تا از این‌راه، باطن فرد به آمادگی لازم جهت دریافت حکمت و علوم الاهی نایل شود.[5]
از جهتی دیگر، طبق آیات قرآنی، حضرت موسی(ع) برای مناجات با خدا به کوه طور رفته و چهل شبانه روز[6] آن‌جا ماند و بعد از آن بود که الواح بر او نازل شد.
طبق برخی روایات، این چهل روز از «اول ماه ذی القعده» آغاز شده و در «دهم ماه ذی الحجه» پایان یافت.[7]
از این‌رو و از آن‌جا که یکی از القاب حضرت موسی(ع)، «کلیم الله» است،[8] در برخی متون، به چله‌نشینی در این مدت از زمان، «چله کلیمیه» می‌گویند.
گفتنی است با اینکه در منابع دینی و روایی، دستوری مبنی بر چله‌نشینی در این مدت که ایام حضور حضرت موسی(ع) در کوه طور است، وجود ندارد، اما شاید برخی از بزرگان با استفاده از این دو موضوع تأیید شده(دستور به اخلاص در چهل روز و زمان حضور موسی در کوه طور)، مناسب دیده‌اند که چله‌نشینی در این ایام خاص، مناسب بوده و نوعی ایجاد انگیزه در افراد خواهد نمود.
[1]. «حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعینَ سَنَةً». احقاف، 15.
[2]. ر. ک: حفظ چهل (اربعین) حدیث در روایت پیامبر اسلام (ص). 18182
[3]. « وَ إِذْ واعَدْنا مُوسى أَرْبَعینَ لَیْلَةً». بقره، 51.
[4]. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، محقق، مصحح، لاجوردی، مهدی، ج 2، ص 96، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1378ق.
[5]. ر. ک: چله نشینی 8348
[6]. اعراف، 142.
[7]. عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، محقق، مصحح، رسولی محلاتی، سید هاشم، ج 2، ص 25، تهران، المطبعة العلمیة، چاپ اول، 1380ق.
[8]. «وَ کَلَّمَ اللَّـهُ مُوسَىٰ تَکْلِیمًا». نساء، 164.
اذکاری که در متن توصیه شده؛دلبخواهی هست، انجامش اشکالی ندارد
منظور از چله نشینی (عبادت اربعین) در سیر و سلوک عرفانی، مراقبت چهل روزه از خود است، تا از این طریق باطن فرد به آمادگی لازم جهت دریافت حکمت و علوم الاهی نایل شود.
اهمیتی که در چله نشینی بر عدد چهل داده شده است، به خاطر اسرار و خواصی است که در این عدد است که باعث ظهور استعدادات و به کمال رساندن ملکات است. همچنان که انسان در چهل سالگی به کمال و بلوغ عقلی خود نایل می شود: «إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعینَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْنی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتی أَنْعَمْتَ عَلَیََّّ وَ عَلى والِدَی»؛[1] و چون (انسان) به چهل سالگی برسد گوید پروردگارا مرا توفیق ده که بر نعمتت که بر من و بر پدر و مادرم ارزانى داشتى سپاس بگزارم.
عبادت اربعین، در قرآن نیز بیان شده در جایی که خداوند، وعده ای به حضرت موسی داد و در مدت چهل روز او را به میقات خود فراخواند: "فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَة".[2]
این عبادت و مراقبت اربعینی مورد توجه اهل سلوک بوده و در روایات نیز به آن اشاره شده است. از جمله این روایت: «من أخلص لله أربعین صباحا ظهرت ینابیع الحکمة من قلبه على لسانه»؛[3] هرکس چهل روز خود را خالص برای خدا گرداند چشمه های حکمت از قلب او بر زبانش جاری خواهد شد. و این روایت از امام باقر(ع): "مَا أَخْلَصَ الْعَبْدُ الْإِیمَانَ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ یَوْماً أَوْ قَالَ مَا أَجْمَلَ عَبْدٌ ذِکْرَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ یَوْماً إِلَّا زَهَّدَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الدُّنْیَا وَ بَصَّرَهُ دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا فَأَثْبَتَ الْحِکْمَةَ فِی قَلْبِهِ وَ أَنْطَقَ بِهَا لِسَانَه"؛[4] هیچ بنده ای ایمان خود به خدا را در چهل روز خالص نگرداند، مگر آن که پروردگار، او را نسبت به دنیا کم توجه کرده و دردها و درمان ها را نشانش خواهد داد. سپس، حکمت در قلب او استوار شده و زبان خود را نیز به حکمت خواهد گشود.
عرفا برای مراقبات لازم که در مدت چهل شبانه روز باید رعایت شود دستور العمل های خاصی توصیه کرده اند که به طور کلی شامل بیشترین پرهیز از خوردن، خوابیدن و سخن گفتن بوده و همت سالک در این مدت باید مصروف در ذکر مدام و عبادت باشد.البته می دانیم که بر اساس آموزه های دینی، چنین رفتارهایی باید در تمام عمر انسان مورد عمل قرار گیرد و محدود کردن آنها به چهل روز، تنها جنبه تمرین و تقویت روحی دارد.
گاهی در عرف چنین برداشت می شود که اربعین یا چله نشینی لزوما دارای شرط عزلت ظاهری نیز بوده و حتما سالک باید در مکانی خلوت و دور از مخالطت با مردم به عبادت مشغول شود که در این زمینه باید گفت که چنین الزامی وجود نداشته، بلکه اگر سالکی بتواند در عین حضور در اجتماع، اعمال خود را خالص نماید، مطمئنا از ارزش بیشتری برخوردار خواهد بود.
بسیاری از عرفا و علمای شیعه به عبادت اربعین اهمیت داده و خود بدان عمل کرده اند برای نمونه می توان به سید بحر العلوم همچنین مجلسی اول و دوم اشاره کرد:
در کتاب سیر و سلوک منسوب به بحر العلوم[5] چنین آمده است:«خاصیت اربعین در ظهور فعلیت و بروز استعداد و قوه و حصول ملکه امری است مصرح به در آیات و اخبار و مجرب اهل باطن و اسرار».[6] بحر العلوم در جای دیگری از این کتاب در مورد سیر و سلوک می نویسد: «بدانکه من بعد از اراده سلوک به عزم مجاهده اکبر و اعظم و اراده قدم نهادن در وادی ذکر، ابتدا همتی برآوردم و توبه از آنچه می کردم و ترک عادت و رسوم نمودم. در اربعینیات سر به جیب ذکر فرو بردم و در اربعینی نیز اربعین قرار دادم».[7]
همچنین ملا محمد تقی مجلسی در مورد عبادت اربعین می نویسد: «یکی از اعتراضات ایشان آن است که عبادت اربعین بدعت است و این باطل است؛ زیرا که بدعت آن است که مذکور شد و احادیث دال بر فضیلت عبادت اربعین بسیار است».[8]
بنابراین عبادت و اخلاص در بندگی خدا در مدت چهل روز از بهترین اعمال محسوب می شود، ولی آنچه از طرف خود عرفا هم تذکر داده شده این است که چله نشینی نباید تبدیل به وسیله ای برای گریختن از جامعه و انزوا طلبی باشد. عرفا در مورد عبادت اربعین، اهمیت اصلی را به مراقبات باطنی و عزلت قلبی در این مدت داده اند و جز در مواردی به چله نشینی با شرط عزلت ظاهری و انقطاع کامل از رابطه با مردم توصیه نکرده اند.
۱. به چله کلیمیه در آیه ۱۴۲ سوره اعراف که مربوط به میعاد ۴۰ روزه حضرت موسی (ع) با خداوند است اشاره شده است :
«و ما به موسى سى شب وعده گذاردیم سپس آن را با ده شب (دیگر) تکمیل نمودیم به این ترتیب میعاد پروردگارش (با او) چهل شب تمام شد …»
۲. بزرگان اهل معنا به این ۴۰ روز عنایت داشته و به شاگردان سلوکی خود دستور ذکر و عبادت و دعا و مراقبه می دادند . ذکر این ۴۰ روز متناسب با حال و شرایط فرد است و ختم سوره و آیه و دعا و ذکر در این مدت مطلوب است .
http://shiastudies.net/portal/fa/faq/post/۱۰۲۵۶/
۳. بنا به فرمایش آیت الله جوادی آملی این ۴۰ روز که از اوّل ذیقعده تا دهم ذیحجّه است به « اربعین کلیمی» معروف است و فرصت مناسبی برای تهذیب نفس و خود سازی و چله گیری و مانند آن است .
۴. در طول سال می توان چله گرفت ، اما بهارش این ۴۰ شب است؛ آدم مواظب باشد که غذای بد وارد دهانش نشود؛ زبانش حرف بد نزند؛ گوشش حرف بد نشنود؛ چشمش نگاه بد نکند؛ آنوقت سایر کارها خوب است.
۵. چله گیری این نیست که انسان از جامعه ، کسب و کار یا تحصیل دست بکشد و منزوی شود و به خیال اربعین به جائی برسد ! چله گیری آن است که انسان ۴۰ روز مواظب قلب و مجاری ادراکی و تحریکی خود باشد. نه بر خلاف رضای حق چیزی بیندیشد، و نه بر خلاف رضای حق انگیزه ای داشته باشد .
http://shayeaat.ir/link/chelle
۶. این چله ، کلیمیه یا کلیمی گفته شده چرا که حضرت موسی پس از چنین چله ای نائل به گفتگوی با خداوند و ملقب به کلیم الله شد .
توضیحات مربوط به چله ⬆️⬆️⬆️
و اینکه چه چیزی بخونیم بستگی به حال روحی خودتون داره که چه سوره چه نماز یا چه دعایی بیشتر به دلتون می شینه و باهاش حس و حال خوبی دارید.
زیارت ال یاسین
سوره یس هدیه به حضرت زهرا
سوره واقعه هدیه به امیرالمومنین
چهل روز صبح دعای عهد
زیارت عاشورا
حدیث کساء
دعای مشلول
دعای یستشیر
دعای توسل
و ...
یا هرچیزی که دوست دارید
التماس دعا
عزیزم اگه شرایط رحمت اوکی باشه انتقال اصلا کار سختی نیست
پروسه تخمک گیری و تشکیل جنینه که مهمه دکتر خوب باشه
الان فقط شرایط رحم شما مهمه که اندومترت خوب به دارو جواب بده و گرنه همه میگن روزی سه چهار تا استرادیول و دو سه تا شیاف
استرس به خودت نده خیلیا با رستمی مثبت شدن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز