من بچه ی اولم رو خیلی سرسری اوردم،خدا رو شکر میکنم که هست،بعصی وقتا علت تمام حال خوبمه🩷
ولی هیچ انکیزه ای برای بچه ی دوم ندارم چون واقعا سر مادر شدن از خود گذشتگی های زیادی کردم که فکر میکنم همین یکی بس بوده😅
ولی نگران تنهایی پسرمم فقط،همین یکی نکرانم میکنه😔
هههه منم عین تو
نخواهم آورد
چقد منی و چه خوب که تاپیک زدی تو فکرش بودم یروز منم بزنم
من که به بچه دوم فکر نمیکنم .
۲۰ سال بعد همه تنها میشن . حتی اونایی که ۱۰ بچه ان
تک بچه داشتن در این شرایط اجتماع خیلی بهتره
آینده ای نیست که بچه بیارم
من بچه اولمو با کلی برنامه ریزی و هدف اوردم و خداروشکر میکنم واسه داشتنش
اما به بچه دوم اصلا فکرم نمیکنم...بچست لوبیا نیست ک با اب و نور رشد کنه ...کلاس میخواد ..کتاب میخواد تفریح میخواد..باشگاه...اموزش..تربیت از همه مهم تر پدر و مادر با اعصاب خیلی اروم ...تنهاییاشوهم خودمون پر میکنیم ...
تواین ۵ سال واقعا واسش وقت گذاشتیم خیلی زیاد تااخرشم همینیم..نظر شخصیمه البته
شخصیت و تربیت و جایگاه درست یه بچه ب نظرم مهم تره تا بخاطر تنهاییش تصمیم دیگه ای بگیرم
وام فرزند اوری
نیار واقعا بچه اوردن هم ظلمه به خود ادم هم ظلم به بچه بیچاره
