یه مدته تو اینستا و اینجا میبینم بعضیا رفتن تو فاز بخشش مهریه. واسه چی؟! واسه افزایش مهر و‌محبت شوهر؟! جلب اعتمادش؟! خب بخشیدی. بعدش عاشق‌تر میشه؟ چون چند تا سکه مهرت بود دوستت نداشت؟ ازت می‌ترسید؟ الان اعتمادش زیاد شد؟ خودت الان ازش نمیترسی؟
طلاهات رو، زندگیت رو ریختی وسط. شریک سختی‌هاش شدی. آجر به آجر، پا به پاش خونه ساختی. خدای نکرده مرد اون خونه فردا چیزیش بشه، خانواده‌ی همین مرد از سهم ارثش می‌گذره؟! به احتمال زیاد خیر!!! تعارف رو بذاریم کنار. زندگی با کسی شوخی نداره. نمیتونی زندگی‌ای که با سختی ساختی دودستی تقدیم آدمایی کنی که تو روز سختی و قسط دادن و بدهی نگفتن مُردی یا زنده‌ای. لااقل اون مهریه رو نگه دار که اگه خدای نکرده مرد خونه چیزیش شد، سرپناهت رو عوض مهریه بهت بدن و حق خودت و‌بچه‌ت رو یک لقمه‌ی چرب نکنن و تمام.
این چه احترام و محبت گدایی کردنیه که برا مرد تولد بگیری، کاغذ مهر خورده‌ی رسمی بذاری جلوش که مهریه‌م رو بخشیدم!!
کم تو اینستا مزخرفات تو مغز زنها میکنن که "اگه مهریه دارید پس کالایید و دارن شما رو میخرن!" مردای زرنگ کلاش! با اون مادرهای سیاستمدار و خونه خراب‌کن!!! همین مونده فردا خونه‌هامون رو هم صاحب شن 🙃😂
+ قبل هر قضاوتی بگم تو خانواده‌ی ما مهریه‌ی عروسهامون بالاتر از مهریه‌ی دخترهامونه و حق اونها هم میدونیم حتی در صورت طلاق، شوهرشون در حد استطاعتش مهر رو بپردازه. خیلی هم خوشحال میشیم اگه دو‌سه دانگ خونه به اسم زن باشه. ان شالله خدا به همه مردها توان مالی این کار، و به زنها ظرفیت شریک شدن در مال و سرمایه‌ی مرد رو بده.
