هدیه برای دوست نینی سایتی😍

|•یاسمنم•| |•پیوسته در تاریخ ساعتی فرا می‌رسد که در آن، آنکه جرئت کند و بگوید دو دوتا چهارتا می‌شود، مجازاتش مرگ است•| |•از دور ریختن قواعدی که به من تلقین شده بود، آرامش مخصوصی در خودم حس می‌کردم•|   goftino.com/c/xJbnEE

همیشه دربرابر این سوال که میپرسیدن:اگه آخرین روز از زندگیت باشه چیکار میکنی؟میگفتم هیچی!پیتزا میخورم و میخوابم تا ۲۴ ساعت تموم شه...تاحالا این چنین مرگ رو به خودم نزدیک ندیده بودم...حالا هر روز میتونه آخرین روز زندگیمون باشه...از ترس نمیشه رفت بیرون و پیتزا خرید و از حجم فکر و خیال نمیشه خوابید...قلبم تند میزنه...اشکم بند نمیاد..‌‌.ساعت چهار صبح بدون اینکه برام مهم باشه ساعت چنده با همه ی دوستام و فامیلام و عزیزانم تماس گرفتم و بهشون پیام دادم تا مطمئن شم حالشون خوبه و زنده ن...بعدش یه نفس عمیق کشیدم با خیال راحت و گفتم خداروشکر عزیزان من زنده هستن...یه لحظه با خودم گفتم ولی خیلی ها بعد از زنگ زدن و پیام دادن جوابی نگرفتن و مثل من نفس عمیق نکشیدن...خیالم از چی راحت شد؟خداروشکر بابت چی؟خداروشکر اون خونه ای که ریخت خونه ی عزیزان من نبود و عزیز یک نفر دیگه بود؟؟؟دیگه مرگ زیاد ازمون دور و بعید نیست و هرچیزی ممکنه...دیگه نمیشه خوشبین بود...این بار فرق داره...ما توی جنگیم....دلم همون استرس و غر زدنای امتحان شب قبلو میخواد...میگن به گیلان کاری ندارن‌...باشه!به ایلام و تهران و کرج و تبریز و جنوب و شیراز و اصفهان و اردبیل و ... که کار دارن...من عزیزانم‌ اون جا هستن...اونا رو‌ از دست بدم چی؟مگه می‌شه بدون اونا زنده موند؟دیگه مرگ دور نیست...فقط الان تنها آرزوم اینه که اگه اتفاقی قراره بیوفته کاش قبل از همه ی عزیزانم برای من بیوفته و اگر قراره چیزی بشه،یهو بمیرم نه اینکه اون قدر به خاکمون تجاوز بشه که اسیرمون کنن و هر لحظه آرزوی مرگ کنم....

همیشه دربرابر این سوال که میپرسیدن:اگه آخرین روز از زندگیت باشه چیکار میکنی؟میگفتم هیچی!پیتزا میخورم و میخوابم تا ۲۴ ساعت تموم شه...تاحالا این چنین مرگ رو به خودم نزدیک ندیده بودم...حالا هر روز میتونه آخرین روز زندگیمون باشه...از ترس نمیشه رفت بیرون و پیتزا خرید و از حجم فکر و خیال نمیشه خوابید...قلبم تند میزنه...اشکم بند نمیاد..‌‌.ساعت چهار صبح بدون اینکه برام مهم باشه ساعت چنده با همه ی دوستام و فامیلام و عزیزانم تماس گرفتم و بهشون پیام دادم تا مطمئن شم حالشون خوبه و زنده ن...بعدش یه نفس عمیق کشیدم با خیال راحت و گفتم خداروشکر عزیزان من زنده هستن...یه لحظه با خودم گفتم ولی خیلی ها بعد از زنگ زدن و پیام دادن جوابی نگرفتن و مثل من نفس عمیق نکشیدن...خیالم از چی راحت شد؟خداروشکر بابت چی؟خداروشکر اون خونه ای که ریخت خونه ی عزیزان من نبود و عزیز یک نفر دیگه بود؟؟؟دیگه مرگ زیاد ازمون دور و بعید نیست و هرچیزی ممکنه...دیگه نمیشه خوشبین بود...این بار فرق داره...ما توی جنگیم....دلم همون استرس و غر زدنای امتحان شب قبلو میخواد...میگن به گیلان کاری ندارن‌...باشه!به ایلام و تهران و کرج و تبریز و جنوب و شیراز و اصفهان و اردبیل و ... که کار دارن...من عزیزانم‌ اون جا هستن...اونا رو‌ از دست بدم چی؟مگه می‌شه بدون اونا زنده موند؟دیگه مرگ دور نیست...فقط الان تنها آرزوم اینه که اگه اتفاقی قراره بیوفته کاش قبل از همه ی عزیزانم برای من بیوفته و اگر قراره چیزی بشه،یهو بمیرم نه اینکه اون قدر به خاکمون تجاوز بشه که اسیرمون کنن و هر لحظه آرزوی مرگ کنم....