بچه ها یکم نظر بهم بدید من قبلا درسم خیلی خوب بود کلی هدف داشتم برا آیندم ولی نمیدونم الان یه چهارم پنج ماهی میشه که هیچ امیدی به ادامه دادن به زندگی ندارم احساس میکنم هیچ هدفی نیست که به خواطرش زندگی کنم با کوچیک ترین حرف ناراحت میشم بعضی موقع ها بی دلیل گریم میگره یا موقع گریه خود به خودی میخندم هیچ ه تلاشی نمیتونم برای زندگی و آیندم بکنم ولی از طرفی وقتی امتحان هام خراب میشن کلی عذاب وجدان میگیرم و کل فکر و بهونه من برای اینکه این غداب وجدان و ناراحتی رو کم کنم اینه که اشکال نداره تهش میمیرم همش به خود کشی فکر میکنم دیگه خسته شدم
چندمی؟
دقیقا گذشته منی...
فقط بگم حالت خوب میشه
آره منم مثل توام...قبلا درسم خیلی خوب بود اما از وقتی اومدم دوازدهم افسردگی گرفتم و هیچی دیگه مثل قبل نشد...
بالاخره تا زنده ایم باید زندگی کنیم امدی ۱۰۰سال عمر کردی نمیشه که.درسته تهش مرگه اما کیفیت مهمه
حق داری
از بس بچه هارو تک بعدی کردن فقط درس و امتحان
معلم هام ک افتضاح و بدتر
هیچ تفریح و اموزش دیگه ای ندارین
ولی یه دوره مقطیه
بری دانشگاه وضعیت بهتر میشه
نمیگم دیگه درس نداریا
اتفاقا از مدرسه هم بیشتره ولی هم خودت هم بچه ها هم استادا کمتر سخت میگیرن و میتونی ب بقیه ابعاد زندگیم برسی
این حرفا چیه فدات شم
اول که نگران نباش اقتضای سنته منم سن تو بودم همین فکرا میکردم دفتر خاطرات نوجوونی هام که میخونم خندم میگیره میگم حیف اون دوران که الکی بعضی وقتاش رو با ناراحتی گذروندم از یه طرفم میگم خوب شد که تموم شد عجب دوران سمی بود😄 شوخی کردم
تو هم ان شاالله آرامش میاد تو زندگیت
الان طبیعیه این حالاتت
آدما وقتی حس گریه میاد سراغشون یعنی خدا میخواد باهاش حرف بزنی فراموش نکن همیشه دعا کردن یادت نره
تلاش کن یه جا اگه میتونی برو سر کار خودتو سرگرم علایقت کن میگذره همه چیز درست میشه ان شاالله
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز