من ۱۷سالگی ازدواج کردم چون خیلی تنها بودم
تو بدترین حالت ممکن بودم که شاید خودکشی میکردم
بجز تنهایی داداشم کتکم میزد بی دلیل(الانم که تو عقدم بدنمو کبود میکنه)
بجز داداشم که کتک میزد جدایی مامان بابام عذابم میداد
بجز قضیه مامان بابام فکرم درگیر بود نمیتونستم درس بخونم
ازدواج کردم که به آرامش برسم و رسیدم خداروشکر
بعد هم آدم باید شرایط و واقعیت خودش رو ببینه..من دوست ندارم تنها بمونم و پشیمونم از این ک سن پایین تر مورد خوبی داشتم و قبول نکردم بیان
اسی تو خیلی آدم با درک بالای هستی قصد توهین ب عزيزاني ک واقعا فکر می‌کنند ازدواج بهترین راه خوشبختی هست رو ندارم چون من خودمم از اون آدمهای احمقی ک بودم‌ک فکر میکردم ک ازدواج کنم معجزه میشه زندگی برام گل وبلبل میشه. نمیگم برای همه خوب نیست ولی منظورم اینه ک زندگیتون رو معطوف ب ازدواج نکنید. دنبال اهداف بزرگ باشید شغل زندگی در وقت درست در موقعیت درست با آدم درست ازدواج کنید ک کیف دنیا رو ببرید ن‌مثل من. ی ازدواج. کور مکور با ی آدم اشتباهی. زندگی فقط اون خواب شب نیست ولی چ فایده ک دیر فهمیدم عمرم تباه شد اسی ببخشید عزیزم دلم پره طولانی شد. 🫡🫡🫡😔😔😔
شاید باورت نشه . ولی خیلی حس خوبیه من عاشق تنهاییم . من پدرو مادری داشتم ک ثمره ازدواجشون توهین و کل کل تو 70 سالگی هنوز کل کل میکنن . زخم زبون میزنن. ثمرش اعصاب ضعیف بوده برا من ک نمیتونم ازدواج کنم . و انگیزه ای ندارم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز