واقعا خسته ام..ینی تمام ناراحتی هام واسه ادماست
هر جا که بری هم هستن و اذیتت میکنن
امروز چقدر گریه کردم
حتی برای لباست یا علاقت یا تصمیمت حتی بدبختی هات قضاوتت میکنن..
چکار کنم اهمیت ندم به آدما انگار خودمم فقط تک جهان..؟
چرا نمی‌تونیم مهربون باشیم..بخدا فقط لازمه یکم حسه همدلی و درکتونو بالا ببرید و خودتونو جای دیگران بزارید
این رنج همه ی ماست...
شاعر می فرماید :
دلا خو کن به تنهایی...که از تن ها بلا خیزد...🥲
گاهی اره
حس میکنم لوسی یکم
کیا؟؟؟
آره بی درک شدند
حتی خانواده ها بی درک شدند
من شهر غریب زندگی میکنم ...اصلا براشون مهم نیست . تازه توقع مسافرت هم دارند ... همیشه میان خونه ما مسافرت که دلشون باز بشه . ولی دوست ندارند ما بریم .
میگم غریبی سخته ....هِر هِر می‌خندند و میگن ما غریبی را قبول نداریم .
وقتی غربت را قبول نداری غلط می‌کنی میای خونه ما مسافرت
