کوچیکم شیر ب شیرن ۴ و ۵ سالشونه
خودمم۲۶
دست تنهام چ توی کار خونه چ بچه داری
همشم خونه ایم شوهرم دائم سرکارع
دارم خل میشم تو خونه با توجه ب وضع اقتصادی کلاسی جاییم نمیتونم ببرمشون
ن خودم ن اینا هیچ دلخوشی نداریم
گاهی عصبی میشم دعواشونم میکنم😭گاهی حتی حوصله حرف زدن باهاشون و ندارم
دارم دیوونه میشم شبا عذاب وجدان یقمو میگیره😭متنفرم از خودم ک فقط خاطره بد براشون گذاشتم از کودکی شون
نمیدونم باید چکار کنم😭
عین همیم 😭💔
وای منم همینم هی از صبح تا شب دعوا شبا عذاب وجدان عین یه طنابی یقمو میگیده واقعانم گاهی خیلی مداراش میکنم اما خیلی عصبی وتنده حرف گوش کن نیست زیاد ولی دعواش میکنم میاد بغلم میگه بغلم کن چیکار کنم خرایا لکنتم داره
تفریحی که ندارن خودتم اذیتشون می‌کنی نکن عزیزم حداقل محیط خونه رو واسشون شاد کن باهاشون بازی کن گناه دارن شما مسئولین نسبت به بهشون جنسیتشون چیه
گاهی باهاشون بازی ساده گرگم ب هوا و چندتا بازی ک سرگرم کننده باشن بکن من بچم دوسالشه میگه مامان بازی من بچه میشم اونم مامان چند دقیقه ایی رو وقت بگذرون حال خودت هم خوب میشه 😂😂 درسته سخته گاهی منم دعواش میکنم ولی میگم گناه داره اونا ک جز خودمون کسی رو ندارن ببر پارک اگه نزدیک‌خونتون هست من خونه ام ویلاییه ی گوشه از حیاط واسش گذاشتم ک بازی کنه
چرا عزیزم کاملا دست خودته رو اعصابت تسلط داشته باش سعی خودتم زیاد خونه نمونی که حرص بخوری ببرشون پارک با بچه های همسن خودشون بازی کنن شاد باشن اونا الان امیدشون فقط شما هستین وابسته به شما هستن اینجوری خدای نکرده منزوی و پرخاشگر میشن.خدا حفظشون کن براتون
سلامت باشی جونم
شوهرم آدم بدبینیه سر خیابون مون پارکه ولی نمی‌ذاره بریم هفته ای یکبار شاید...بعد پارکشم بشدتتتتت شلوغ اصلا آرامش نداره....خودمم ن پول ن اجازه بیرون رفتن و حال و هوا عوض کردنو ندارم.....
