اخلاق خوبم منطقی ام تو احساسی ترین موارد هم با منطق تصمیم میگیرم
همیشه اطرافیانم تو مشکلاتشون بام حرف میزنن بخاطر این اخلاقم
اخلاق بدم اینه حرف بقیه خیلی برام مهمه فکر میکنم همه قراره دوسم داشته باشن تو خلوت خودم گاهی با خودم میگم نکنه ب قول دهه هشتادیا پیکمی ام😅
کلا اخلاق مزخرفیه هم ذهن خودم اروم نیست هم اطرافیانم