سلام بچه ها، گاهی اوقات دلم میگیره از این نوع تاپیکا میزنم. چون خارج از این سایت جای دیگه ای ندارم واسه صحبت کردن. دوستان من همیشه خیلی دختر خشکی بودم. از لحاظ لباس و آرایش، طبق مد روز پیش میرفتم ولی عقایدم کهنه بود. یادمه تو دوران دانشجوییم اون سالا، من هرگز روی خوش به پسرا نشون ندادم. بینشون یه پسر خیلی خوب بود که خیلی سعی کرد با من حرف بزنه، اما من هیچوقت باهاش حرف نزدم. دلیلم هم این بود که دختر باید سنگین باشه، کلا تعریف درست و حسابی از سنگین بودن نداشتم. کم کم بزرگ شدم دیدم عههه چقد تنها شدم. تا این سن هیچ پسری وارد زندگیم نشده، با اینکه خیلی از پسرا خوب بودن، من هم دختر بدی نبودم. میشد الان تنها نباشم... الانم دیگه نزدیک به ۳۰ سالمه. و هیچ پسری که سنش به من بخوره نیس. الانم گاهی میرم دانشگاه، همه ی دخترا یکیو دارن. من واقعا باخت دادم