من معلمم، یه خواستگار بهم معرفی شد که تحصیلات عالی داشت، ارشد دانشگاه شریف بود ، اما شغلش پبمانکاری شرکتی بود. یعنی حقوقمون تقریبا برابر بود
بعد وقتی راجع به مسائل مالی صحبت کردیم و من دیدگاهم رو گفتم گفت: یعنی حقوق حقوق زن مال خودشه ولی حقوق مرد مال همه خانواده؟ (با یه حالت کنایه و پوزخند هم گفت)
منم گفتم خب به هر حال زندگی مشترکه باهم مشارکت میکنیم ولی اصول رابطه در اصل همینطوره
بعد دیگه زنگ‌نزدن، واسطه گفت اتفاقا پسندیده بودت ولی از حرفات خوشش نیومد!
خب مگه در اصل همین نیست؟ چیز عجیبی گفتم؟؟
در اصل همینه
ولی نه اینقدر واضح و صریح که تو گفتی
تو شرایط کنونی اگر کسی قصد ازدواج داره باید یکمم کمک حال باشه
حالاحالا ها مجرد میمونه با این عقاید مسخرش
مرد باید ازینا باشه که زن رو رو سرش نگه میداره
و عقیده داره زن باید طلا و سرمایه داشته باشه برا خودش
بار اولی بود دیدیم همو، چرا باید عقیده ام رو پنهان میکردم. منم نکفتم که واقعا این طور زندگی کنیم که. من گفتم برام مهمه طرف مقابلم این ذهنیت رو داشته باشه که در اصل مسئولیت مالی خانواده به عهده مرده
وقتی زنی شاغله یعنی کارای خونه تقسیم میشه پس باید پولشم تقسیم بشه
کارای خونه تقسیم بشه(که هیچوقتم پنجاه پنجاه تقسیم نمیشه) بقیه اش چی؟ نه ماه بارداری و دو‌سال شیردهی و تربیت و خیلی چیزای مربوط به بچه چی ؟ اونا هم پنجاه پنجاه تقسیم میشه؟ به نظرم این تفکرات شما باعث شده مرد ها انقدر پررو و حق به جانب بشن.
پول زن برای خانواده و کارهای خونه و بچه داری گردن زن؟
اونی که باید خوشش نمیومد تو هستی
ولی تو اشتباهیی نکردی
اون مرد دنبال پول زن بوده
