من جدا شدم اما دلم برای بچه خودم و بچه همسرم کبابه کاش اونا خوشبخت میشدند کاش اونا هم خوشحال بودند کاش خدا یاریگرشون باشه من نمی دونم چیکار کنم اونا شاد بشن حس میکنم ی غم عمیق تو وجودشونون مونده علتش را نمی دونم نمی دونم چیکار کنم شاد بشن غصه نخورند
چرا جدا شدی
بالاخره همه یه مشکلی دارند اینقدر هم فجیع نیست
بخاطر بچه هیچوقت خودتو از یاد نبر
منم تنها دلیلی که از شوهرم جدا نمیشم دخترمه
ولی میدونی چیه اشتباهه
دختر من بامن عین دشمنش رفتار میکنه به هیچ عنوان قدرشناس نیست تو این خونه عین یه خدمتکار هستم تا یه همسر و مادر
بچه ها بزرگ میشن میرن پی زندگی خودشون ولی تو میمونی و موهای سفید و اعصاب داغون و روحی که مُرده
به نظر من خودتونو فدای بچه ها نکنید من کردم پشیمونم
نمیشه که زجر بکشن بمونن تو زندگی مگه چه قدر عمرتو این دنیا زیاده حضرت نوحم رفت .
زندگی تو خونه ای که همش جنگ اعصابه خیلی بیشتر آسیب میزنه
بدتر از همه ی اینا اینه که اون بچه توی اون شرایط بد خونه بزرگ بشه پس طلاق همیشه نمیتونه بد باشه
بعدم کسی که هنوز نمیدونه با طرفش تفاهم داره یا نه چرا اصلا میزاره بچه دار شه
دیگه هرکسی یه سرنوشتی داره
و طلاق بستگی به شرایط دونفر صورت میگیره گاهی سازش نمیخورن متاسفانه
بیاین تاپیک قبلم
الان بچت کجاس پیش خودت زندگی میکنه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز