بندرعباس کابوسم شده بوده

تغییر فرهنگ میطلبه که زمانبره...امیدوارم نسل های بعدی این خاطرات برای هیچکسی ایجاد نکنن

من سال ۹۳ اومدم جنوب 

یه شهر دو سه ساعتیه بندر

یه شهر کوچیک و خیلی سنتی از اونا که اکثر مرداش چند همسر دارن و خانومها روبنده میبندن تبعیدگاه بود اونزمان الانو نمیدونم

تیپ و چهره مم خب غیر معمول بود واسشون نگاه میکردن ولی مزاحمت جدی نداشتن چه برسه به خود بندر

حرفات عجیبه برام خقیقتش

منم بندرعباس دنیا اومدم و بزرگ شدم الان اونجا نیستم ولی این چیزها اون جا خیلی زیاد بود مخصوصا دخترهایی که پوست خیلی روشنی داشتن بیشتر جلب توجه میکردن منم خیلی پوستم سفید هست وقتی ابتدایی بودم تنهایی تا مدرسه میرفتم همیشه با ترس و لرز میرفتم و میومدم یه روز که یه موتوری می خواست بلندم کنه سوار موتورش کنه خدا رحم کرد اینقدر جیغ زدم ترسید فرار کرد توی بازارش هم توی شلوغی اینقدر دیدم به بدن زن ها دست میزدن البته اون کسانی که این کارهارو میکردن مشخص بود از چهره شون بندری نیستن از شهرستانها هستن ولی کلا عاشق همکلاسی هام بودم عاشق بندر عباس هستم چند سالی هم مشهد بودم پایین شهرش خیلی لات و لوت داشت اونجا تو راه مدرسه خیلی میترسیدم 

خب مزاحمت خیابونی عادی نیس ولی وقتی پدرت کنارت هس ترسی هم نداره. 

همه جا مثل هم نیستن اینقد دری و ی نگید بیست سال پیش رفته بودیم اهواز واقعا پسراش هار و روانی بودن 

یا رفته بودم قم زناش روانی بودن