با خودم میگم ادم از اشتباهاتش درس میگیره تو باید اونکارو میکردی تا عقل و تجربه ی الان رو بدست میاوردی
ولی باز ی حسی میگه ی جاهایی ک اعتماد کردی بهشون اشتباه محض بوده
عقلم بین این دوتا تفکرم داره میچرخه
هرجا الان ب عقب نگاه میکنم و از کاری پشیمونم میرسه به دوستام ک اونا نقش خیلی خیلی پررنگی داشتن
درسته خودم عقل داشتم ولی ی جاهایی مشورت و تجارب دوستای ادم مثل سمه ،ی جمله از دوست میتونه قشنگ بزنه بترکونه
