من معتقدم تا زمانی که نتونستیم اولین عشق رو فراموش کنیم نباید با شخص دیگه ای ازدواج کنیم
این که تماما قلب و روح متعلق ب همسر نباشه ب نوعی جفا و ظلمه
منم هنوز نتونستم فراموشش کنم و نمیکنم
و دیگه هیچوقت هم وارد رابطه ای نمیشم
اصلا دوست دختر دوست پسر نبودیم
خیلی آقا و محترم بود
جلوی چشم هم بودیم هرروز
و فقط گاهی با هم حرف میزدیم
تو دلم دوستش داشتم
اونم هی مستقیم و غیر مستقیم حرف خواستگاری میزد
و من احمق رد می‌کردم
تا اینکه از جلوی چشمش رفتم که همو نبینیم
دو سال بعدش دوباره اومد
دوباره ردش کردم
چند وقت بعد خبر نامزدیش اومد
البته اون نامزدیش بهم خورد
بعد من ازدواج کردم
و بعد اون ازدواج کرد
خواب ک دلیل نمیشه
ممکنه راجع بزهرچیزی خواب ببینی اونم ی بخشی از گذشتس پس طبیعیه
فراموشی ب این معنا نیست کلا یادت بره اونو که
فراموشی یعنی بهش بی حس باشی مثل ی ادم عادی ببینیش
من ۴۳ سالمه ۱۷ سالگی عاشق شدم بعد از این همه سال هنوز به یادش میفتم حالم دگرگون میشه ده سال که چیزی نیس
