نمی دونم چه کوفتیه اما آدما اگه یه بار مخالف قواعدم عمل کنن (تو مسائل مهم) از چشمم میفتن و راحت می تونم کنارشون بذارم حتی اگه قبلش خیلیییی دوستشون داشته باشم و خیلیییم بخوامشون اما اگه چیزی ببینم یه حسی مثل نیرو دافعه سراغم میاد و حتی اگه بخوامم نمی تونم دیگه باهاشون بمونم ترک کردنشون برام خیلی راحت تر از موندن کنارشون میشه.
مثل یه سطل آب یخ که روی آتیش بریزی اون حس رو دارم و دیگه مثل سابق نمی تونم با طرف بشم و اگه باهاش مثل سابق بخوام بشم حس کلافگی بهم دست میده.
بو رو‌میفهمم یا مثلا یکی بخواد بیاد میفهمم
مثلا شوهرم اگه نزدیک خونه باشه هر ساعتی میفهمم بهش میگم نزدیک خونه ای میگه آره و میرسه خونه
یا بارها شده جلو در بوده بو کردم فهمیدم از پنجره دیدمش
وقتی میرم قبرستان یا تشییع جنازه جایگاه میت میبینم و خیلی چیزا دیگه ولی تا حالا ب هیچ‌کسی نگفتم
اینکه ساعت ها میتونم تو تخیلم با یکی حرف بزنم
نیروی اینکه همه رو از خودم برونم :)
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
13 ثانیه پیش
14 ثانیه پیش
16 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز