امروز که بابام اومد خونه سر سفره افطار بودیم داشتم میخوردم بش گفتم من گوشی میخوام گوشی که حافظه و دوربین داشته باشه گوشی الانم یه جی فایو ۲۰۱۶ قدیمیه با ۱۶ گیگ حافظه برداشت یه چیزی سمتم پرت کرد داد و هوار که گوشی میخوای چیکار تا دهنمو باز کردم یه چیز بگم شلیک داد و سمتم پرت کرد گفتم همه دارن من چرا نداشته باشم گف همین تو دستتم از سرت زیادیه همیشه تو جمع دوستام خجالت میکشم بگم مدل گوشی چیه یا اصن گوشی ندارم حس عقب مونده بودن بهم دست میده اونجوریم نیس بگم پولشو نداریم اتفاقا دستمون به دهنمون میرسه بابام هیچی واسم خرج نمیکنه همینکه منو میرسونه مدرسه یا چارتا لباس و اکسسوری که لازمه هر دختریه برام میخره منت میذاره چیکار کنم؟
بابای منم اینجور بود منم از بچگی خودم رفتم سرکار هرچی دلم خواست میخریدم
با این وجود بازم ولم نمیکرد
چند سالته
۱۴
به خاطر سنم نمیتونم برم سرکار
سنت کمه همون گوشی ک دستته من باشمم نمیذارم
من.خودم دختر دارم قصدم اینه تا هجده سالگی گوشی شخصی دستش ندم
خب من تازه دوماهه سیم کارت دارم و برنامه خاصی هم نمیخوام همون شاد و روبیکا کافیه محدودم کنن ولی درحدی که یه گوشی باشه حافظه داشته باشه میخوام .احساس میکنم عقب موندم.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز