خیلی وقتا به این فکر میکنم که پدر مادرایی که رویاهای بچه هاشون رو میکشن لایق دوست داشته شدن و احترام هستن یا نه ؟ و هنوز هم نمیدونم چی درسته چی غلط
از یه طرفی میگم پدر مادر هر چی باشن برای بزرگ شدن اون بچه زحمت کشیدن و واسطه ی به دنیا اومدن اون بچه به این دنیا هستن و بودن و شانس زندگی داشتن از نبودن بهتره و زندگی در هر صورت یه نعمته . حتی پدر مادری که بچه ای رو فقط به دنیا میارن و بزرگ هم نمیکنن به گردنش حق دارن
از یه طرفی هم میگم بچه که خودش نخواسته به دنیا بیاد و وقتی والدین تصمیم میگیرن بچه دار شن باید باهاش درست رفتار کنن و از لحاظ مالی هم خوب باشن و کسی که نتونسته خودشو خوشبخت کنه حق به دنیا آوردن یه نفر دیگه رو نداره
حالا شما با دلیل و بدون دعوا بگید کدوم استدلال درسته ؟ استدلال اولی یا دومی
