راستش بعد از فوت برادرم ، حس میکنم بخشی از احساساتم خاموش شده اما دارم کم‌کم یاد می‌گیرم که با این شرایط کنار بیام و به روش‌های دیگه‌ای عشق و زندگی رو تجربه کنم و وقتی اسباب‌بازی گرفتم رفتم پرورشگاه حس خیلی عالی بهم داد دلم میخواست جونم بدم تا خوشحال باشن
من ۴۲ سالمه و مجردم
خبرنگارم، شغلم دوست ندارم اما جون سنم بالاست بخاطر آینده حفظش میکنم
گاهی گریه میکنم بخاطر تجردم، شغل خبرنگاری فرصت شاد بودنو ازم گرفته
اما میسازم و میسازم به امید روزی که شرایط بهتر بشه
سعی کن ازدواج کن سن بالا میره دلت میخواد توهم‌خانواده خودت داشته باشی ولی اگه نشد هم فکر پول باشه تو پیری اعصای دستته
اگه مالی هم‌داری از پرورشگاه بچه بیار
۴۰ مجردم بخاطر بیماریهام ازدواجم غیرممکنه اگه سلامتی وپول داشتم غمی نداشتم الان سوای تنهایی بیماری وبی پولی هم باید به دوش بکشم فقط نگرانم که عمرم طولانی نباشه چون جوونیم این بوده پیری چی میخادباشه که مردنم هم دست خداست😐
