دوستم از هجده سالگی مهاجرت کرد یه کشور دیگه. اونجا خونه کرایه کرد ، درس میخونه و کلی کار انجام میده .
به کشورهای دیگه هم سفر میکنه .
از این سن تنهایی زندگی کردن واقعا سخت نیست ؟!
غبطه میخورم به حالش ، واقعا خوش به حالش که این خانواده رو داره . خانواده ای که اینجوری به دخترشون ارزش دادن و گذاشتن مستقل بشه .
نه مثل خانواده سمی من ... 😐
واقعا داشتن همچین استقلال و خانواده ای چه حسی داره؟
این همه اراده و قوی بودن این دختره از کجا میاد ؟
