کوچکترین امیدی نه به اینده و نه به هیچی ندارم
دیشب مهمون داشتیم و من همش تو اتاق بودم چون از ادما و نگاهشون میترسم چون از خانوادم بدم میاد حتی از خاهر پنج سالمم بدم میاد از همممه بدم میاد و واقعا نمیدونم باید چکار کنم
شاید دیگه این روزا به اون کاری که نباید دست بزنم چون دیگه توانشو ندارم و ظرفیتم پرشده!!چطوری بعضیا حتی شده تو ظاهر انقد شادن؟؟
افسرده ای عزیزم باید درمان بشی
عزیز خب افسردگی در نمیزنه بیاد اتاقت بگه سلام !
مشخصه دیگه
ب روانشناس مراجعه کن عزیزم
من خودم دچارش هستم و دوساله تحت درمان هستم
کسایی که تظاهر به شادی میکنن کسایی رو تو زندگیشون دارن که از ناراحت بودنشون خوشحال میشن یا خیلی ناراحت میشن و نمیخوان این احساسات رو ببینند
قسمتای زندگی پس از زندگی که راجب خودکشی هستو ببین
عزیزم آدمای منم همونن !
شرایط منم همونه !
خودمو تغییر دادم ...
تو باید خودتو تغییر بدی ...
چرا فکر میکنی دیگران ب خاطر تو تغییر میکنن ؟
تو ک نمیتونی جماعت رو تغییر بدی ... بلکه باید یاد بگیری بی خیال باشی عزیزم
باید یاد بگیری رها بشی عین ی پرنده رها بشی
پوست بندازی ...
خیلی سخته.... پوست انداختن خیلی سخته...
من تمام این راه ها رو رفتم ...
روانپزشک هم میرم و تحت درمان هستم
نترس... خودتو نجات بده ...
با نشستن تو اتاق چیزی تغییر نمیکنه
هیچکس دلش شاد نیست همین الان با چشای اشکی این کامنت برات نوشتم
نمیتونی معنویتت یه کم بیشتر کنی
رفت وامدت رو به مکانهای معنوی بیشتر کن
ارامش داره
چی شده ؟؟
