نگرانی از آینده فرزندان

بفرستیشون خارج، فقط همین 

پول پسنداز کردن .درس خوندن .بهترین دلسوزی برای اینه دائم تشویق بشه به کار مفید 

منم در این شرایط گیر کردم

والا از همین بچگی باید پس انداز کردن بهشون یاد داد همچی در اختیارشون نزاشت ک بخواد همیشه همچی اماده طلب کنن  حتی یادمه میتونستن برام دوچرخه بگیرن ولی من با پول قلکم ک زره زره بهم میدادن و جمع میکردم تونستم ی دوچرخه بگیرم ک لذتش بیشتر بود 

میشه کمک کرد ولی متاسفانه به حرف بزرگترها گوش نمیدن

یه مشاور قابل اعتماد و باسواد نه ازین الکیا پیدا کن.سعی کن کتابای خوب بخونی و فیلمای خوب ببینی.و مهم ترین چیزی که بین من و تمام دوستام مشکل مشترکه اینه که ما از والدینمون درد دل میشنویم اما خودمون توان گفتن دردامونو به اونا نداریم چون درک نمیکنن و بدتر علیهمون هم استفاده میشه.لطفا در کمال حفظ حریم و احترام دوست فرزندتون باشین

سپندار کردن 

و درس خواندن هدف دار یا یاد گرفتن یه حرفه نه اینکه الکی و فقط به خاطر مدرک برن دانشگاه یه رشته الکی و اینکه حتما از سن کم زبان خواندن که اگه یه روزی شرایط مهاجرت بود دغدغه زبان نداشته باشن

دغدغه اقتصادی دارم ولی نه به اونصورت البته نه این که پولدار باشم نه

ولی بیشتر دغدغه ی فرهنگی و اجتماعی دارم

چون از این لحاظ خیلی بیشتر دارم احساس خطر میکنم ولی اکثرا نگرانی مالی دارن  و به موضوعات دیگه کمتر اهمیت میدن