هیچی نداشت بعدش یواش یواش خرید ولی طول کشید البته دوران دوستی خرید وقتی اومد خواستگاری دیگه تقریبا همه چی داشت خدا رو شکر
اول ازدواجمون فقط یه لبتاب و یه موتور و موبایل داشت و دیگر هیچ....البته سنشم کم بود ۲۴سالش بود
الان ۱۲ سال میگذره به موقعیت شعلی خوب رسیده و پس انداز داریم ولی هنوز خونه نداریم خونه مادرشوهریم و مستقل و راحتیم
اما مهم اخلاقش برام بود که شکر خدا هنوزم خوبه فقط زندگی اعصاب همه رو خراب میکنه یکم بی اعصاب شدیم دوتامون
ببین بزار یچی بهت بگم ختم همه کامنتا اینکه همه دارن میگن وای طرف نداره و فلان بیخیالش اینا همه چرته..میدونی چرا چون زن بیشتر از مرد میتونه تو پیشرفت کمک کنه،زنی ک صبح تا شب نشسته فقط توقع از شوهر داره الان ک نه هیچ وقت به هیچ جا نمیرسن..بخدا اینو دارم طبق تجربه خودم میگم..خودت اگه با عرضه ایی میتونی هولش بدی جلو قبول کن
توکل برخدا کنید وزندگی رو شروع کنید چون هر دوشاغل هستید وشما خونه هم دارید
من همسرم نه تنها هیچ پشتوانه نداشت تازه دانشجوی فوق بود ویه ماه بود سرکار رفته بود اما اهل تلاش بود وخودش رو ارتقا می داد منم شاغل بودم چندین سال مستاجر بودم وچندین بار خونه عوض کردم اما باکلتا بالاخره تونستیم یه خونه ی ۵۰ متری بخریم
الان ۲۲ سال از اون روزها گذشته وخدارو شکر
شرایط زمان ما بهتراز الان بود واگه پشتکار داشتی سریع به خونه وماشین می رسیدی اما الان هم که شما خونه داری برای شروع خوبه
