داستان زندگی من واقعی اما ترسناک

دیگه نتونستم بلند شم فلج افتاده بودم و چشمام به سقف خیره مونده بود

حس خیلی بدی داشتم و باور نمیکردم

باورش برام سخته هنوزم نتونستم باور کنم

من منتظر لطف خدا بودم تو درمونده ترین حالت زندگیم بودم

و همیشه گاهی فوت بی بی مو گاهی از سر ترس تصور میکردم فکر میکردم میمیرم

من بچه یتیم ،تمام مدت اون سنگ صبورم بود

این آخرا میگفتم بی بی اگه دکترا بگن کلیه کبد میخوای من از خودم و میدم بهت تو جون منی

نمیتونستم باور کنم خدا در ازای معجزه ای که انتظار داشتم اینکارو باهام کرده باشه

با این همه سختی تو کشور غربت

حالا حتی نتونسته بودم آخرین لحظات و کنارش باشم

خودم و باختم بدجور

اون شیطان هم از فرصت استفاده میکرد و بدجور بهم آسیب میزد

سرو بدنم و بلند میکرد و محکم میزد به زمین سفت

همه حا کوفته و کبود بود

هیچ مقاومتی نمیکردم و اون کامل منو در اختیار گرفتن بود

فقط یه گوشه از وجودم تو اون تاریکی میگفتم لعنتی مگه جونمو نمیخوای بگیرس دیگه

و اون تمام مدت منو میزد

این اتفاق عصر افتاد

صدای مادرم و می‌شنیدیم میگفت بی بی نیس اون فلانی یا ....

ازین حرفا ولی دیگه فایده نداشت

حس بدی داشتم انگار عزیزترینم کسم ،عشقم و کسی هر لحظه پ هر جا بهش اعتماد داشتم

از پشت بهم خنجر زدن بود

و من دیگه تموم شده بودم

دردهام شروع شد دردهای خیلی بد

خیلی ببخشید باید واضح تر اون درد توصیف کنم

انگار همه دل و رودم تمام عضوهای داخلی بدنم میخواست مثل یه جنین از رحمم سقط بشه

نماز هم نخوندم برای اولین بار

همیشه وقتی حتی تو بدترین شرایط بودم اما موقع نماز قدرت عجیبی منو سرپا نگه میداشت و این موجود هیچ وقت توانایی این و نداشت منو از نماز دور کنه

از ناامیدی من قوی شده بود و کامل منو در اختیار داشت

و من تمام این مدت جیغ میکشیدم و سرم و گردنم و از پشت محکم به زمین کوبیدم

تا تزدیک نصف شب هذیون گفتنام شروع شد و همتطور دردهام تا صبح

و همینطور روز بعد

حرف نمیزدم و فقط اون هذیون میگفت

مادرم و به شدت مقصر میدونستم

من حاضر بودم بمیرم ولی این جدایی پیش نیاد

و اون تمام این مدت از بیماری بی بی خبر داشت و حتی بهش گفته بودن بیا ولی نرفته بود

چون اون مرد بنگالی هی مبکفت یه هفته دو هفته بیست روز و و و

بعد چند روز که تونستم خودم حرف بزنم گفتم دیگه فقط خونه و بچه های خودم و میخوام 

فقط بچه هام میتونن منو خوب کنن.  شاید اون خلأ دلتنگی فقط با حضور اونا برام کمی پر تر میشه 

اما اونا باز حرف منو گوش ندادن 

مادرم گفت من داغ خداحافظی مادرم و به جون نخریدم که کارو نصفه بزارم و برم 

اون مرد بنگالی اینبار مارو خواسته بود که بریم خونش 

خونش نبود اندازه یه راه رو کوچیک و بدون اتاق بود نمیدونم کجا بود 

رفتیم اونجا بوی سیگار میداد 

دوباره و دم و اذیت کردناشون شروع شد و 

همون نقاشی شیطان رو هم این داشت و اونو نشون داد و سوزوند و تهدید کرد 

 و گفت ما مادرتو آزاد اون خونه منتظرته همه کس و کارتو آزاد کردیم برو دیگه چی میخوای 

(حتی شوهرم اونجایی رو که گفته بود که بکنید مادرم اونجا دفنه و یه عروسکه 

رو کنده بودن 

حالا نمیدونم کامل یا ناقص ولی کنده بودن مقداری رو 

ولی فقط یه میخ بزرگ ازونجا درومده بود و دیگه هیچ ،بعد اینکه اونو درآوردن طوری گریه کرد که انگار مادرش واقعا نبش قبر شده بود 

بعد فوت بی بی دیگه نگفت مادرم مرده و دفنه ،و من احساس مبکردم اون واقعا اون موضوع رو حس کرده بود و ادای منو در میاورد 

و شاید منو مسخره میکرد 

نمیدونم واقعا 

چون انقد گفت مادرم رو دفن کردن 

تا آخر مادر من بود که دفن شد )

آخر پیرمرد بنگالی  یه دونه سیلی حتی زد تو گوشم 

منم فلج بودم و همون لبخند شیطانی رو به لب داشتم 

و میخندیدم ولی خودم اونجا حضور داشتم 

با اینکه لبخند میزدم چشمام گریه کرد و اشکام ریخت 

و حنیف متوجه این موضوع شد 

اینبار حتی حنیف هم گریه کرد 

بعد یه مدت زبونم باز شد 

و به پیرمرده گفتم چی میخوای از جونم 

اون فکر کرد جنه داره حرف میزنه 

و به مادرم گفت تو دم در متتظر بمون 

و من و حنیف و اون مرده بودیم 

و گفت چی میخوای مشکلت چیه من هر چی بخوای بهت میدم 

(با این حرفش من یاد روز اول گلاب افتادم که همین کلمات و گفت)

دوباره گفت و من تنام قدرتمو جمع کردم که بتونم حرف بزنم به سختی حرف میزدم 

بهش گفتم :

دست از سرم بردارید کلاه بردارهای لعنتی دروغگو 

انقدر مادر ساده لوحم سر حرفای شما شیادها موند که حتی مادربزرگم و هم ندیدم 

خدا ازت نگذره که زدی تو گوشم اگه توان داشتم از خدمتت درمیومدم کلاه،،بردار !!!

مرده بلوچی بلد نبود 

به حنیف گفت چی میگه

و حنیف اولش فهمیدم بهش مفت قهر نکنی بابا و.....ادامه رو حرفای منو گفت 

مرده خیلی شرمنده شد و گفت نه دخترم منو ببخش ان شاءالله جمعه دیگه تمومه و از دست این موجود خلاصت میکنم 

منم تو روش گفتم ازین زرا زیاد زدید 

 و اومدیم خونه